дагле́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дагледжанага. Новыя будынкі жывёлагадоўчай фермы радуюць вока сваёй дагледжанасцю. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парассыха́цца, ‑аецца; зак.

Рассохнуцца — пра ўсё, многае. Новыя дошкі ў падлозе парассыхаліся, скрыпяць. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар’і́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Відазмяняць, даваць новыя варыянты, перайначваць. Вар’іраваць песню. Вар’іраваць практыкаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрадукты́ўны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — такі, пры дапамозе якога не ўтвараюцца новыя словы. Непрадуктыўныя суфіксы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’я́ва, -ы, мн. -ы, з’яў, ж.

1. Тое, у чым выяўляецца сутнасць, а таксама наогул усякае праяўленне чаго-н.; падзея, выпадак.

Фізічная з.

Прыродныя з’явы.

Новыя з’явы ў грамадскім жыцці.

2. У п’есе: частка акта або дзеі, у якой склад дзеючых асоб не мяняецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перавы́хавацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

У выніку выхавання засвоіць новыя звычкі, погляды, нормы паводзін і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаўпе́ц, ‑пца, м.

Драўляны брусок у граблях, у які заганяецца зуб’е. Граблі новыя, а стаўпец зламаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каваць сов., прям., перен. вы́ковать;

в. меч — вы́ковать меч;

в. — но́выя ка́дры вы́ковать но́вые ка́дры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцяка́ч, уцекача, м.

1. Той, хто ўцякае або ўцёк адкуль‑н. У [партызанскія].. рады ўліваліся ўсё новыя і новыя людзі — калгаснікі, абкружэнцы, уцекачы з нямецкага палону. М. Ткачоў.

2. Разм. Тое, што і бежанец.

•••

Даць (задаць) уцекача — тое, што і даць (задаць) дзёру (гл. даць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадукты́ўны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — здольны ўтвараць новыя словы ці формы; які дзейнічае ў сучасны перыяд. Прадуктыўны суфікс.

[Лац. productivus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)