здабы́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца здабычай чаго-н.

З. нафты.

2. Чалавек, які здабывае сродкі на жыццё (разм.).

|| ж. здабы́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. здабы́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нігро́л, ‑у, м.

Сорт змазачнага масла для аўтамабільных, трактарных і іншых рухавікоў, прадукт перапрацоўкі нафты.

[Ад лац. niger — чорны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтала́н, ‑у, м.

Лячэбная нафта, якая здабываецца ў Азербайджанскай ССР. // Лякарства, прыгатаванае з гэтай нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́кінг, -а і -у, м.

1. -у. Перапрацоўка нафты і нафтапрадуктаў для атрымання бензіну і іншай сыравіны для хімічнай прамысловасці.

2. -а, мн. -і, -аў. Спецыяльная ўстаноўка для такой перапрацоўкі.

|| прым. крэ́кінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нафтага́завы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да нафты і прыродных газаў. Нафтагазавыя рэсурсы. Нафтагазавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтапраду́кты, ‑аў; адз. нафтапрадукт, ‑у, М ‑кце, м.

Прадукты перапрацоўкі нафты (бензін, газа, мазут і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаге́н, ‑у, м.

Уст. Мінеральнае масла, атрыманае перагонкай нафты, смалы і інш., якое ўжывалася для асвятлення.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і génos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтаперапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Сукупнасць тэхналагічных прыёмаў, якія ўжываюцца для атрымання таварных прадуктаў з нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазелі́н, ‑у, м.

Мазь, якую атрымліваюць з нафты (ужываецца ў тэхніцы і медыцыне). Борны вазелін. Тэхнічны вазелін.

[Фр. vaseline.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газалі́н, ‑у, м.

Вадкі прадукт перагонкі нафты, які скарыстоўваецца ў якасці паліва для рухавікоў ўнутранага згарання; недаачышчаны бензін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)