паграні́ць, ‑граню, ‑граніш, ‑граніць; зак., што.

1. Нанесці, зрабіць грані на ўсім, многім.

2. Граніць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.

Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць, нанесці на што‑н. драпіну або многа драпін. Абдрапаць руку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закартаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

Нанесці што‑н. на карту, скласці карту чаго‑н. Закартаграфаваць дыялектныя асаблівасці гаворкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таршанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец. Нанесці (наносіць) рэльефны малюнак на паверхню паперы цісненнем. Таршанаваць паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак. і незак., каго-што.

1. Нанесці (наносіць) рану каму-н.

Р. руку.

2. перан. Прычыніць (прычыняць) каму-н. душэўны боль, пакуты.

Р. чулае сэрца.

|| наз. ране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панамыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. чаго. Намыць, памыць вялікую колькасць чаго-н.

П. бялізны.

2. чаго і што. Нанесці хвалямі многа чаго-н.

П. пяску.

3. чаго. Здабыць у вялікай колькасці.

П. золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

градуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Нанесці (наносіць) дзяленні (шкалу) на які‑н. вымяральны прыбор. Градуіраваць тэрмометр.

[Ням. graduiren ад лац. gradus — ступень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., што (разм.).

1. Разадраць на палосы, распаласаваць што-н.; падраць.

Р. кашулю.

2. Нанесці рану, глыбокую драпіну.

Зачапіўся за сук і разлупіў скуру на назе.

|| незак. разлу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заваява́льнік, ‑а, м.

Тое, што і заваёўнік. Яшчэ мацней лютуюць заваявальнікі, зноў і зноў рыхтуючыся нанесці ўдар арміі савецкай краіны. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)