насуда́чить сов., прост. нагавары́ць, наплятка́рыць; (наплести) разг. напле́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нацы́каць перан. ’нагаварыць’ (Ян.). Гл. нацкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак.

Нагаварыць няпраўды, нахлусіць. Наманіў ты мне пра яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагаво́раны

1. наговорённый;

2. наколдо́ванный, наговорённый;

1, 2 см. нагавары́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нашве́ркаць ’шапялявячы нагаварыць’ (Некр.). Ад шве́ркаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намало́ць, -мялю́, -ме́леш, -ме́ле; -мялі́; -мо́латы; зак.

1. чаго. Размалоць нейкую колькасць чаго-н.

Н. мукі.

2. перан.; чаго і без дап. (разм.). Нагаварыць многа лішняга, пустога.

Н. лухты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́раб, -а, мн. карабы́, -о́ў, м.

Выраб з лубу, бяросты, саломы і пад. для захавання, пераноскі, упакоўкі чаго-н.

◊

Сем карабоў (нагаварыць, наабяцаць і пад.; разм., іран.) — вельмі многа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напляву́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. чаго. Нагаварыць лухты, глупства. [Андрэй Гаўрылавіч:] — Вы тут, кажу, гэтулькі брыдкага наплявузгалі... Пра адміранне сям’і... пра распад сям’і. Грамовіч.

2. Напляткарыць, нагаварыць на каго‑н. — [Пачоску і Здроку] наплявузгаць на чалавека, абылгаць яго — раз плюнуць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Набайсі́ць ’нагаварыць’ (ТС). Да байсіць ’гаварыць, абгаворваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нашалэндзіць экспр. ’нагаварыць’ (Сл. ПЗБ). Гл. шаландзе ь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)