нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жэньшэ́нь, ‑ю, м.

Далёкаўсходняя травяністая расліна сямейства араліевых, корань якой выкарыстоўваецца як лекавы сродак.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́льцэкс, ‑у, м.

Лекавы прэпарат: соль хлорыстага кальцыю і уратрапіну (скарыстоўваецца пры прастудных хваробах).

[Новалац. calcex.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульгі́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы сульфаніламідных прэпаратаў, які ўжываюць пры кішачных інфекцыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіро́п, -у, мн. -ы, -аў, м.

Канцэнтраваны раствор цукру ў вадзе або натуральным фруктовым ці ягадным соку.

Малінавы с.

Лекавы с. (змяшчае лекавыя рэчывы і з’яўляецца лекавым прэпаратам).

|| прым. сіро́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анальгі́н, ‑у, м.

Спец. Лекавы прэпарат, які абязбольвае, паніжае тэмпературу і дзейнічае як супрацьзапаленчы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новакаі́н, ‑у, м.

Спец. Лекавы прэпарат (сінтэтычны замяняльнік какаіну), які ўжываецца галоўным чынам для абязбольвання.

[Ад лац. novus — новы і (ка)каін.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полівітамі́ны, ‑аў; адз. полівітамін, ‑у, м.

Сумесь многіх вітамінаў; лекавы прэпарат, які з’яўляецца такой сумессю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірамеі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат (пірамідон з кафеінам), які знімае боль і зніжае тэмпературу ў хворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Лекавы сродак, які прыкладваецца да хворага месца гарачым.

Як мёртваму п. (паможа, патрэбна і пад.; пра што-н. бескарыснае, непатрэбнае; разм.).

|| прым. прыпа́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)