новакаі́н, ‑у, м.
Спец. Лекавы прэпарат (сінтэтычны замяняльнік какаіну), які ўжываецца галоўным чынам для абязбольвання.
[Ад лац. novus — новы і (ка)каін.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)