гістма́т, ‑а, М ‑маце, м.

Разм. Гістарычны матэрыялізм як прадмет выкладання. Курс гістмата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак., што (спец.).

Вызначыць (вызначаць) цану (курс) якіх-н. каштоўных папер, тавараў, замежнай валюты.

|| наз. каціро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. каціро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апіса́льны, ‑ая, ‑ае.

Пабудаваны на апісанні, абмежаваны адным апісаннем. Апісальная заалогія. Апісальны курс граматыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакала́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, што мае гэту ступень.

2. У Францыі: чалавек, які здаў экзамен за курс сярэдняй школы.

|| прым. бакала́ўрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драматургі́я, -і, ж.

1. Драматычнае мастацтва.

2. Тэорыя пабудовы драматычных твораў.

Курс драматургіі.

3. зб. Сукупнасць драматычных твораў якога-н. пісьменніка, эпохі і пад.

Руская класічная д.

Д.

Кандрата Крапівы.

|| прым. драматургі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зюйд, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец.

1. Поўдзень, паўднёвы напрамак. Трымаць курс на зюйд.

2. Паўднёвы вецер.

[Ням. Züd.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санато́рнік, ‑а, м.

Разм. Асоба, якая праходзіць курс лячэння ў санаторыі. Некалькі чалавек санаторнікаў стаялі побач. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да цыкла (у 1, 2 знач.). Цыклавы курс лекцый. Цыклавая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухгадо́вы

1. (продолжительностью в два года) двухгоди́чный, двухле́тний;

д. курс — двухгоди́чный (двухле́тний) курс;

~вая пра́ца — двухле́тний труд;

2. (о возрасте) двухле́тний, двухгодова́лый;

~вае дзіця́ — двухле́тний (двухгодова́лый) ребёнок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстэ́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая здае экзамены за вучэбны курс якой-н. навучальнай установы без вучобы ў ёй.

○

Здаваць (здаць) экстэрнам — здаваць (здаць) экзамен без навучання ў адпаведнай навучальнай установе.

Скончыць універсітэт экстэрнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)