Валю́шаць, валюшаты ’абкачваць у муку’ (Клім.). Валюшаты < (рабіць) *валюшы, гл. валюшка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пажо́нны, пожонный ’прыстойны, шляхетны (аб чалавеку)’ (Клім.). З польск. porządny ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Прачо́мхаць, прочо́мхаты ’пратаптаць (панчоху)’ (Клім.). Да чомхаты (гл. чомхаць) ’шаркаць, шлёпаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пры́панач, пры́поноч ’на світанні або змярканні’ (Клім.). Да по́нач, по́начы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сто́пікі жарг. ‘грошы’ (клім., Мат. Маг. 2; капыл., Бел. дыял.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Няна́джана, ненаджэно ’нечакана, неспадзявана’ (ТС), ныниджано ’тс’ (драг. Клім.), ненажано ’знянацку’ (пін., Жыв. сл.), нэнажэно ’незнарок, неспадзеўкі, нечакана’ (пін., Нар. лекс.), ненажено ’нечакана’ (ле^ьч., Нар. лекс.), сюды ж ненаджэны ’нечаканы, неспадзяваны’ (ТС), нынаджаный ’тс’ (Клім.). Да наджа ’надзея, спадзяванне, нажа ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Вылі́рызны, выли́рызный ’вялікі, вельмі буйны’ (Клім.). З велізарны (гл.) у выніку метатэзы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кэ́ця ’размазня’ (Клім.). Да *квэця ад квэцаць (гл.) ’размазваць’, Параўн. кецала (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляоды́чыння ’для выгляду’ (Клім.) узнікла з для годы́чыньня — да гадзі́ць, дагаджа́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліле́ць, лі літы ’блішчэць, адлюстроўваць (аб вадзяной паверхні)’ (Клім.). Да лялёць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)