уда́рнік², -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка затвора вінтоўкі, агнястрэльнай зброі або гарматы, якая разбівае капсуль патрона пры выстрале.

2. Дэталь у механізме, інструменце, якая ўдарае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваява́ць сов. навоева́ть;

без збро́і мно́га не наваю́еш — без ору́жия мно́го не навою́ешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каратэ́, нескл., н.

Японская сістэма самаабароны без зброі; від спартыўнай барацьбы.

[Япон. karate — літаральна — голымі рукамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагаство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі ствалоў (аб зброі). Мнагаствольны кулямёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўзбро́ены, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пры сабе зброі. Няўзброеныя людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́льтэр ’пісталет’ (КЭС). З ням. Walter ’марка зброі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паліго́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікі спецыяльна абсталяваны ўчастак сушы або мора для выпрабавання розных відаў зброі, баявых вучэнняў.

Артылерыйскі п.

Вучэбны п.

|| прым. паліго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проціа́тамны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абароны супраць дзеяння атамнай зброі. Проціатамная абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціраке́тны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абароны ад ракетнай зброі; супрацьракетны. Проціракетная абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́льбішча, ‑а, н.

Участак, спецыяльна абсталяваны для вучэбнай стральбы з агнястрэльнай зброі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)