пнеўмані́я, ‑і, ж.

Запаленне лёгкіх.

[Ад грэч. pneymon — лёгкае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудні́ца, ‑ы, ж.

Запаленне грудных залез.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкія, -іх, адз. лёгкае, -ага, н.

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл, размешчаны ў грудной поласці.

Запаленне лёгкіх.

|| прым. лёгачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надко́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне надкосніцы.

|| прым. надко́снічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́ўшніца, ‑ы, ж.

Запаленне калявушнай залозы; свінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спандылі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне пазванкоў.

[Ад грэч. spondylos — пазванок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне вены.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ны́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Орган мочавыдзялення ў чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне нырак.

|| прым. ны́рачны, -ая, -ае.

Нырачныя сасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне спіннога мозга.

[Ад грэч. myelós — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панары́цый, ‑ю, м.

Спец. Гнойнае запаленне тканак пальца.

[Лац. panaricium — валасень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)