разабра́ць
1.
2. (тушу) разде́лать; освежева́ть;
◊ р. па ко́стачках — разобра́ть по ко́сточкам;
не разбяры́-бяры́ — сам чёрт не разберёт;
лі́ха яго́ разбярэ́ — чёрт его́ разберёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разабра́ць
1.
2. (тушу) разде́лать; освежева́ть;
◊ р. па ко́стачках — разобра́ть по ко́сточкам;
не разбяры́-бяры́ — сам чёрт не разберёт;
лі́ха яго́ разбярэ́ — чёрт его́ разберёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свали́ться
1. (упасть с чего-л.) скі́нуцца,
с во́за свали́лись гра́бли з во́за звалі́ліся (скі́нуліся) гра́блі;
2. (упасть, обрушиться на землю) павалі́цца, звалі́цца, упа́сці; (опрокинуться) абярну́цца;
челове́к свали́лся чалаве́к звалі́ўся;
4.
свали́лось на меня́ тру́дное де́ло звалі́лася на мяне́ ця́жкая спра́ва;
5. (столкнуться — о судах)
◊
как с не́ба свали́лся як з не́ба звалі́ўся;
свали́ться с плеч звалі́цца з плеч;
свали́ться как снег на́ голову звалі́цца як снег на галаву́;
гора́ с плеч свали́лась гара́ з плеч звалі́лася;
свали́ться с ног звалі́цца з ног.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подня́ть
1. (взять с земли, придать более высокое положение) падня́ць,
подня́ть игру́шку с по́ла падня́ць ца́цку з падло́гі;
подня́ть флаг падня́ць сцяг;
подня́ть я́корь падня́ць я́кар;
подня́ть бока́л падня́ць ке́ліх;
подня́ть
подня́ть у́ровень воды́ падня́ць узро́вень вады́;
2.
◊
подня́ть глаза́ (взор) падня́ць во́чы;
подня́ть из пе́пла падня́ць з руі́н;
подня́ть на́ ноги падня́ць (паста́віць) на но́гі;
подня́ть на во́здух падня́ць у паве́тра;
подня́ть го́лову падня́ць галаву́;
подня́ть ру́ку на кого́-, что́-л. падня́ць руку́ на каго́-, што-не́будзь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злама́ць
1.
2.
3. слома́ть, сломи́ть; смять;
◊ з. сабе́ галаву́ (шы́ю) — слома́ть себе́ ше́ю;
чорт нагу́ зло́міць — чёрт но́гу сло́мит;
з. хрыбе́т — (каму) слома́ть хребе́т (кому);
ду́рань і мя́ла зло́міць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́дать
1. па́даць; (валиться) валі́цца; (откуда-л., с чего-л. — ещё) скіда́цца;
па́дать на́взничь па́даць дагары́;
па́дать с ло́шади валі́цца (скіда́цца) з каня́;
2. (об осадках) ісці́; па́даць;
снег па́дает снег ідзе́ (па́дае);
3. (дохнуть — о скоте) до́хнуць, здыха́ць, падыха́ць, кале́ць, гі́нуць;
4. (выпадать) выпада́ць; выва́львацца;
во́лосы па́дают валасы́ выпада́юць;
зу́бы па́дают зу́бы выпада́юць (выва́льваюцца);
5.
тень па́дает на зе́млю цень па́дае (кладзе́цца) на зямлю́;
на него́ па́дает подозре́ние на яго́ па́дае падазрэ́нне;
все забо́ты па́дают на меня́ усе́ кло́паты кладу́цца на мяне́;
6. (ниспадать) спада́ць; (свешиваться) звіса́ць;
во́лосы её па́дали дли́нными ло́конами вдоль щёк валасы́ яе́ спада́лі (звіса́лі) до́ўгімі ку́дзерамі ўздоўж шчок;
7. (об ударении)
ударе́ние па́дает на пе́рвый слог на́ціск па́дае на пе́ршы склад;
8. (спадать, понижаться, ослабевать) спада́ць, апада́ць; (понижаться) зніжа́цца;
температу́ра больно́го па́дает тэмперату́ра хво́рага спада́е (зніжа́ецца);
баро́метр па́дает баро́метр спада́е (зніжа́ецца);
у́ровень воды́ па́дает узро́вень вады́ спада́е (зніжа́ецца);
9. (приходить в упадок) занепада́ць, падупада́ць; (снижаться) зніжа́цца; (уменьшаться) змянша́цца;
влия́ние его́ па́дает уплы́ў яго́ зніжа́ецца (змянша́ецца);
10. (о звёздах) па́даць;
◊
а́кции па́дают а́кцыі па́даюць (зніжа́юцца);
па́дать в но́ги (к нога́м, на коле́ни) па́даць у но́гі (на кале́ні);
па́дать в о́бморок млець (тра́ціць прыто́мнасць);
па́дать ду́хом па́даць ду́хам;
па́дать от уста́лости валі́цца ад сто́мы;
па́дать с ног валі́цца з ног.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поднима́ть
1. (снизу) падыма́ць, падніма́ць;
поднима́ть плато́к с по́лу падыма́ць (падніма́ць) ху́стку з падло́гі;
поднима́ть тя́жесть падыма́ць (падніма́ць) цяжа́р;
поднима́ть на ли́фте падыма́ць (падніма́ць) на лі́фце;
поднима́ть но́гу, ру́ку падыма́ць (падніма́ць) нагу́, руку́;
поднима́ть пова́ленный
поднима́ть я́корь падыма́ць (падніма́ць) я́кар;
поднима́ть флаг на корабле́ падыма́ць (падніма́ць) сцяг на караблі́;
поднима́ть за́навес падыма́ць (падніма́ць) засло́ну;
поднима́ть паруса́ падыма́ць (падніма́ць) парусы́;
су́дно поднима́ет сто тонн су́дна падыма́е (падніма́е) сто тон;
поднима́ть пе́тли падыма́ць (падніма́ць) пе́тлі;
поднима́ть с посте́ли падыма́ць (падніма́ць) з пасце́лі (будзі́ць);
поднима́ть воротни́к настаўля́ць (падыма́ць, падніма́ць) каўне́р;
2.
поднима́ть восста́ние узніма́ць паўста́нне;
поднима́ть ору́жие узніма́ць збро́ю;
поднима́ть производи́тельность труда́ узніма́ць (павыша́ць) прадукцы́йнасць пра́цы;
поднима́ть культу́рный у́ровень узніма́ць (павыша́ць) культу́рны ўзро́вень;
поднима́ть акти́вность узніма́ць (павыша́ць) акты́ўнасць;
поднима́ть вопро́с узніма́ць (ста́віць) пыта́нне;
поднима́ть глаза́ на кого́, на что узніма́ць во́чы на каго́, на што;
поднима́ть авторите́т узніма́ць (павыша́ць) аўтарытэ́т;
поднима́ть го́лос в защи́ту кого́, чего́ узніма́ць го́лас у абаро́ну каго́, чаго́;
поднима́ть дух, настрое́ние узніма́ць дух, настро́й;
поднима́ть на́ ноги
поднима́ть на́ смех узніма́ць (падыма́ць) на смех;
поднима́ть у́ровень воды́ узніма́ць (павыша́ць) узро́вень вады́;
поднима́ть бро́ви узніма́ць (падыма́ць) бро́вы;
поднима́ть крик усчына́ць крык;
поднима́ть разгово́р пачына́ць (усчына́ць) размо́ву;
поднима́ть де́ло распачына́ць спра́ву;
поднима́ть целину́, пар узніма́ць (узо́рваць) цаліну́, папа́р;
поднима́ть дичь узганя́ць (успу́джваць) дзічы́ну;
◊
поднима́ть бока́л падыма́ць (падніма́ць) ке́ліх;
поднима́ть вы́ше падыма́ць (падніма́ць) вышэ́й;
поднима́ть ру́ку на кого́ узніма́ць руку́ на каго́;
поднима́ть нос задзіра́ць нос;
поднима́ть на во́здух узрыва́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)