напа́ленасць, ‑і, ж.

Ступень напальвання. Напаленасць жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іржаве́ць і (пасля галосных) ржаве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ве́е, незак.

Пакрывацца ржой.

Жалеза ржавее.

|| зак. заржаве́ць, -е́е.

|| наз. іржаве́нне і (пасля галосных) ржаве́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жалезаапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які апрацоўвае жалеза. Жалезаапрацоўчы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезазмяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезапрака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца пракаткай жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагні́ціцца, ‑ніціцца; зак.

Атрымаць якасці магніта. Жалеза намагніцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феравальфра́м, ‑у, м.

Спец. Сплаў жалеза з вальфрамам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферама́рганец, ‑нцу, м.

Спец. Сплаў жалеза з марганцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферасілі́цый, ‑ю, м.

Спец. Сплаў жалеза з крэмніем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферахро́м, ‑у, м.

Спец. Сплаў жалеза з хромам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)