ашука́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто ашуквае, махляр.

Дробны а.

|| ж. ашука́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ашука́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

церушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́шыцца; незак.

1. Сыпацца, пакрысе рассыпацца.

З шчылін столі церушыўся пясок.

2. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́дра, -ы, ж.

Дробны, мяккі і пахучы парашок для касметычных мэт.

П. для твару.

○

Цукровая пудра — цукар у выглядзе дробнага парашку, які ўжыв. ў кулінарыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шрыфт, -у, М -фце, мн. -ы́, -о́ў, м.

Камплект друкарскіх літар пэўнага памеру і формы, а таксама іх адбітак.

Дробны ш.

|| прым. шрыфтавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбне́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. дробны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мельча́йший найдрабне́йшы, са́мы дро́бны;

◊

до мельча́йших подро́бностей да са́мых дро́бязей.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́ўза, -ы, мн. -ы, кляўз і -аў, ж.

1. Дробязная прыдзірлівая скарга; нагавор, паклёп (разм.).

Сорамна займацца кляўзамі.

2. Прыдзірлівы дробны судовы іск (уст.).

|| прым. кля́ўзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі дробны. Драбнюткія каплі. Драбнюткія зярняткі маку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плыву́н, ‑а, м.

Насычаны вадою дробны пясок, супесак ці суглінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыпс, ‑у, м.

Моцная тканіна палатнянага перапляцення ў дробны рубчык.

[Фр. reps.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)