дро́бны, -ая, -ае.

1. Невялікі па велічыні, памеры, вартасці.

Дробная жывёла.

Д. почырк.

Дробныя грошы.

2. Які складаецца з невялікіх па велічыні аднародных часцінак.

Д. дождж.

Д. пясок.

3. Невялікі, маламоцны і малазначны ў эканамічных і грамадскіх адносінах.

Дробная гаспадарка.

Д. вытворца.

4. Неістотны, які не мае вялікага значэння.

Дробныя факты.

5. перан. Мізэрны, нікчэмны, нізкі.

Дробныя інтарэсы.

Дробная душа.

|| наз. дро́бнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дро́бны

1. ме́лкий;

~ная ры́ба — ме́лкая ры́ба;

д. дождж — ме́лкий дождь;

дро́бныя кро́кі — ме́лкие шаги́;

2. (экономически слабый) ме́лкий;

д. ўла́снік — ме́лкий со́бственник;

~ная гаспада́рка — ме́лкое хозя́йство;

3. мелочно́й;

д. тава́р — мелочно́й това́р;

4. (о деньгах) ме́лкий;

~ныя гро́шы — ме́лкие де́ньги; ме́лочь;

5. (ничтожный, пошлый) ме́лкий;

д. чалаве́к — ме́лкий челове́чишка;

6. только мн. (о детях) ма́ленькие; ма́лые;

~ныя дзе́ці — ма́ленькие (ма́лые) де́ти;

7. (незначительный) пустяко́вый, пустя́чный; ме́лочный;

~ныя кры́ўды — пустяко́вые (пустя́чные) оби́ды;

~ныя прыдзі́ркі — ме́лочные приди́рки;

8. (о почерке, тексте) убо́ристый;

9. (о лице) с ме́лкими черта́ми;

10. (частый) дро́бный;

~ная буржуазі́я — ме́лкая буржуази́я;

рассыпа́цца ~ным ма́кам — рассыпа́ться ме́лким бе́сом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дро́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Невялікі па аб’ёму, велічыні. Дробнае каменне. Дробныя яблыкі. Разбіць на дробныя кускі. □ Ён нагатаваў дробных паленцаў, збіраючыся раскладаць агонь на прыпеку. Колас. Як чырвоныя пацеркі, рассыпаліся .. [суніцы] між дробных лісцікаў ягадніку на мяккім моху. Якімовіч. // Малога веку; малалетні. Не спіць гэтаксама і Марыля са сваімі дробнымі дзеткамі, прыслухоўваецца. Нікановіч. // Невялікі па колькасці. Разбіцца на дробныя групы.

2. Невялікай, нязначнай вартасці. Дробныя грошы.

3. Які складаецца з малых аднародных частачак. Дробны пясок. □ Пачынаў церусіць дробны дожджык. Гартны. Кудлатыя нізкія хмары бясконцаю кудзеляю рассцілаліся па небе, сеючы халодным дажджом і дробным градам. Колас. // Кароткі, з частым паўтарэннем аднолькавых кароткіх элементаў. Дробныя крокі. □ Ззаду па дарозе пачуўся дробны стукат колаў. Краўчанка. На гнуткіх дошках Колька адбіў дробную чачотку. Грахоўскі.

4. Шчуплы, нешырокай косці; маларослы. Лабановічу кінулася ў вочы, што людзі, з якімі ён тут сустракаўся, былі дробныя, худыя, замораныя. Колас.

5. З малымі матэрыяльнымі магчымасцямі; эканамічна слабы. Дробная буржуазія. Дробны ўласнік. Дробныя прадпрыемствы. □ Тым часам з-за ўзгорка выплыў хутарок, сядзіба дробнага арандатара. Колас. // Які рэалізуецца ў малых маштабах, звязаны з малакаштоўнымі рэчамі. Дробны гандаль.

6. Які займае невысокае грамадскае або службовае становішча. Дробны чыноўнік. Дробная шляхта. □ Гэта — вагон трэцяга класа, напоўнены дробным людам, салдатамі, сялянамі. Мікуліч.

7. Нязначны; неістотны. Дробныя справы. Дробныя крыўды. □ Тым часам па ўсёй гэтай мясцовасці не спыняліся то дробныя баявыя сутычкі, то рух машын. Чорны. // перан. Пазбаўлены ўнутранай значнасці; нікчэмны. Смяльчак не зробіць шкоды. На гэта здольна толькі дробная парода, — Мышыная душа. Корбан. Хто ўваходзіць у дачыненні з дробнымі людзьмі, сам не з буйных або неўзабаве здрабнее сэрцам. Лужанін.

•••

Рассыпацца дробным макам гл. рассыпацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́бны

1. (малы) zerstückelt; klein;

2. (нязначны, неістотны) klinlich, nwichtig, nbedeutend, belnglos;

дро́бны га́ндаль камерц Klinhandel m -s;

дро́бны гандля́р Klinhändler m -s, -, Krämer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Дро́бны ’малы, дробны’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк., Сл. паўн.-зах. і г. д.). Гэта слова ўтворана яшчэ ў прасл. час (прасл. *drobnъ(jь); агляд матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 122) і лічыцца вытворным ад асновы *drob‑ (да *drobiti, *drobь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драбнава́ты мелкова́тый; см. дро́бны1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дро́бат, -у, М -баце, м.

Дробны стук.

Барабанны д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

здрабне́лы, -ая, -ае.

Які здрабнеў, дробны, схуднелы.

З. твар.

Здрабнелая жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грыбасе́й, -ю, м. (разм.).

Цёплы дробны дождж, які спрыяе росту грыбоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

убо́ристый спо́рны, дро́бны; (сжатый) сці́слы;

убо́ристая печа́ть спо́рны (дро́бны) друк;

убо́ристый шрифт спо́рны (дро́бны) шрыфт;

убо́ристый по́черк сці́слы по́чырк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)