валачы́льня, ‑і, ж.

Спец. Стальная дошка для валачэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́фельны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з аспіднага сланцу. Грыфельная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абза́, ‑ы, ж.

Неабрэзаны край дошкі. Дошка з абзой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму паўавала. Напаўавальная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памацава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Разм. Праверыць на трываласць. — Ты бачыш? Як бы дошка адна дыша, зварухнулася.. — Гэта табе, швагрусь, здалося. — Не, гэтая дошка быццам... — Памацуй нагамі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капітэлі. Капітэльная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цалёвы, ‑ая, ‑ае.

Роўны адной цалі. Цалёвы цвік. Цалёвая дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задзі́рына, ‑ы.

Разм. Задранае месца на гладкай паверхні. Дошка з задзірынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падваршта́тнік, ‑а, м.

Ніжняя частка варштата, на якой умацавана варштатная дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўтараметро́вы, ‑ая, ‑ае.

Мерай у паўтара метра. Паўтараметровая дошка. Паўтараметровая глыбіня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)