Verbum

утамі́ць, утамлю́, уто́міш, уто́міць; уто́млены; зак., каго-што.

Давесці да ўтомы, стаміць, змарыць.

У. каня.

У. рукі.

|| незак. утамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

давяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны; зак., што.

Давесці да канца, скончыць.

Д. пачатую справу.

|| незак. давярша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. давяршэ́нне, -я, н.

укалыха́ць, -ышу́, -ы́шаш, -ы́ша; -ышы́; -ы́ха́ны; зак., каго (што).

Калышучы, давесці да дрымоты.

У. дзіця.

|| незак. укалы́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. укалы́хванне, -я, н.

дагаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Скончыць габляваць.

Д. дошкі.

2. Давесці габляванне да якой-н. мяжы.

Д. бэльку да сярэдзіны.

стабілізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Давесці (даводзіць) да ўстойлівага стану што-н.

С. эканоміку.

|| наз. стабіліза́цыя, -і, ж.

сту́заць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (што).

1. Затузаць, зацягаць.

С. каня.

2. перан. Давесці да хворага, нервовага стану, змучыць.

Хвароба стузала чалавека.

заму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

1. гл. мучыць.

2. Мучэннямі закатаваць, давесці да смерці.

З. у засценку.

|| незак. заму́чваць, -аю, -аеш, -ае.

натру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Працяглай або цяжкай працай стаміць, давесці да хваравітага стану.

Н. ногі.

Натруджаныя рукі.

|| незак. натру́джваць, -аю, -аеш, -ае.

скура́т, -а́, М -раце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Кавалак, абрэзак скуры.

◊

Круціцца як скурат на агні (разм.) — выкручвацца, каб давесці сваю невінаватасць у чым-н.