сла́лам, ‑а, м.

Скарасны спуск на лыжах з гары па спецыяльнай трасе як від горналыжнага спорту. Спаборніцтвы па слаламу.

[Нарв. slalom.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Выгінаць гарбом; сутуліць. А бабулька горбіць плечы, Бы з гары, зл[азіць] з печы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раската́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.; каго-што.

Катаючы, надаць вялікую хуткасць каму‑, чаму‑н. Раскатаў санкі і пусціў з гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скасаго́р, скасаго́рыца ‘пакаты бок гары’ (слаўг., Яшк.; шальч., Сл. ПЗБ). Гл. касагор.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насыпны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які насыпаецца куды‑н. Насыпны грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання. Замак быў пабудаваны на насыпной гары. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае лісце, што ўтварае шум (у 1 знач.). А дуб на гары шумналісты Трымаецца смела адзін. Маркевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апу́шына, ‑ы, ж.

Дошка каля краю даху, страхі. І тануць асверы, пярэплаты, Рогі апушын За пылам дарожным, За шэрым пакатам гары. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скаціць адкуль‑н. або куды‑н. у вялікай колькасці. Наскочваць камення з гары. Наскочваць кучу бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікіро́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Пікіруючы бамбардзіроўшчык. Над астраўком з’явілася каля двух дзесяткаў нашых пікіроўшчыкаў, якія кідаліся з гары на нябачныя адсюль цэлі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мар’яна ў песні: «Ой, на моры, на марʼяні, на востраві, на кургані, — там бывала старына» (рэч., Доўн.-Зап., Св.), мар’янка ’невялічкі астравок’ (мазыр., Яшк.). Параўн. рус. іркуцк. моря́на (схіл камяністай высокай гары, якая парасла лесам’, ’месца на гары, якое поўнасцю зарасло лесам’. Няясна. Магчыма, лексема ўтварылася з уласнай назвы пэўнага вострава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)