Verbum

ло́зунг, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Заклік, зварот, які выражае кіруючую ідэю, палітычнае патрабаванне.

Баявы л.

2. Плакат з такім заклікам.

Дэманстранты неслі лозунгі.

3. Вядучы, галоўны прынцып чаго-н.

|| прым. ло́зунгавы, -ая, -ае.

парта́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Галоўны ўваход вялікага будынка, архітэктурна аформлены.

2. Канструкцыя ў выглядзе рамы, якая перасоўваецца (па рэйках) або з’яўляецца часткай вялікіх машын, станкоў (спец.).

|| прым. парта́льны, -ая, -ае.

П. кран.

ма́ршал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне, вышэйшае за генеральскае, якое прысвойваецца за выдатныя заслугі ў кіраўніцтве войскамі, а таксама асоба, якая мае такое званне.

М. бранятанкавых войск.

Галоўны м. авіяцыі.

|| прым. ма́ршальскі, -ая, -ае.

гаўптва́хта, -ы, ДМ -хце, ж.

1. Памяшканне для трымання пад арыштам ваеннаслужачых.

Пасадзіць на гаўптвахту.

2. Галоўны каравул у крэпасці, горадзе, а таксама каравульнае памяшканне з пляцоўкай для вывядзення каравула (уст.).

|| прым. гаўптва́хтавы, -ая, -ае.

вышэй...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая мае знач.:

1) раней (пра сказанае, напісанае), напр.: вышэйназваны, вышэйнапісаны;

2) размешчаны ў напрамку ўверх ад чаго-н., напр.: вышэйразмешчаны, вышэйляжачы;

3) галоўны, кіруючы, напр., вышэйстаячы (пра арганізацыі, інстанцыі).

выка́знік, -а, м.

1. У граматыцы: галоўны член сказа, які абазначае дзеянне ці стан прадмета, выражанага дзейнікам.

2. Тое, што і выразнік.

Францішак Багушэвіч — в. думак і спадзяванняў простага народа.

|| прым. выка́знікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).