цы́пель, ‑я, м.
1. Востры канец чаго‑н., выступ у чым‑н. Цыпель ключа.
2. Клін матэрыі.
[Польск. cypel з ням. Ziepfel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зу́бчык, ‑а, м.
Памянш. да зуб (у 2 знач.), да зубец; невялікі выступ на чым‑н. Зубчыкі ключа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́дацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дасца; -дадуцца; зак.
1. Утварыць выступ, выступіць за мяжу чаго-н.
Дом выдаўся вуглом на плошчу.
2. Здарыцца, выпасці; удацца.
Дзень выдаўся цёплы, сонечны.
Ураджай выдаўся добры.
|| незак. выдава́цца, -дае́цца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ляжа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Шырокі выступ печы, грубкі для ляжання.
2. Месца, прыстасаванае для ляжання.
|| прым. ляжа́начны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ляжа́нкавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зашпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
1. Спец. Зрабіць шпунт, выступ на рабры дошкі.
2. Заткнуць адтуліну (у бочцы) шпунтам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ца́пфа, ‑ы, ж.
Спец. Шып вала ці восі, які апіраецца на падшыпнік. Цыліндрычная цапфа. Цапфа кола турбіны. // Невялікі цыліндрычны выступ на сярэдзіне ствала гарматы.
[Ням. Zapfen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прып (пріп) ’перадпечны выступ з цаглянай пляцоўкай’ (Нік. Очерки). Няясна. Відаць, з пры́пек ’выступ печы’ (гл.) з адсячэннем фіналі слова, успрынятай у якасці памяншальнага суфікса ‑ек.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зубе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.
1. Востры выступ на інструменце, прыладзе, частцы машыны.
З. пілы.
Зубцы бараны.
Зубцы ў граблях.
2. звычайна мн. Надбудова на крапасной сцяне ў выглядзе слупкоў, размешчаных на аднолькавай адлегласці.
|| памянш. зу́бчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мы́шчалка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Выступ або патаўшчэнне на канцах касцей шкілета, якое служыць для прымацавання мышцаў або ўваходзіць у склад сучлянення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэбо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Спец. Кругавы выступ па краі кола, шківа і пад., які прадухіляе сход кола з рэйкі, рэменя са шківа і пад.
[Фр. rebord.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)