навуказна́ўства, -а, н.
Галіна ведаў, якая вывучае заканамернасці функцыянавання і развіцця навукі, структуру і дынаміку навуковай дзейнасці, узаемадзеяння навукі з іншымі сферамі матэрыяльнага і духоўнага жыцця грамадства.
|| прым. навуказна́ўчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазнава́льны, -ая, -ае (кніжн.).
1. Які мае адносіны да пазнання (у 2 знач.).
П. працэс.
2. Які садзейнічае пазнанню, пашырэнню ведаў.
Пазнавальнае значэнне мастацтва.
|| наз. пазнава́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
калёквіум, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Гутарка выкладчыка са студэнтамі з мэтай выяўлення іх ведаў; род экзамену.
Правесці к.
2. Навуковы сход, семінар з абмеркаваннем дакладаў на пэўную тэму.
К. вірусолагаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пра́ктыка ’жыццё, рэчаіснасць як галіна прымянення і праверкі ведаў, палажэнняў; скарыстанне ведаў, навыкаў на справе; дзейнасць урача або юрыста’ (ТСБМ), ’нечаканы выпадак, абставіны’ (Нас.), пра́хтыка ’практыка’ (Шат.), пра́ктык, практыкава́ць, практы́чны. Ст.-бел. практика, практыка ’інтрыгі; прароцтва’ < ст.-польск. praktyka < лац. practica (Булыка, Запазыч., 257). Сучаснае пра́ктыка праз рус. пра́ктика (гл. Крукоўскі, Уплыў, 78) узыходзіць да той жа лацінскай крыніцы і, далей, да грэч. πρακτική (Фасмер, 3, 353).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
экза́мен, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Праверка ведаў па якім-н. вучэбным прадмеце.
Э. па фізіцы.
2. перан. Якое-н. выпрабаванне, праверка.
Э. на смеласць.
|| прым. экзаменацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
санасве́та, ‑ы, ДМ ‑веце, ж.
Санітарныя асвета — папулярызацыя санітарна-аздараўленчых мерапрыемстваў, распаўсюджанне медыцынскіх ведаў і ведаў па гігіене сярод, насельніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жа́жда
1. сма́га, -гі ж.;
2. перен. пра́га, -гі ж.;
жа́жда зна́ний пра́га ве́даў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
техма́ксимум (техни́ческий ма́ксимум, ма́ксимум техни́ческих зна́ний) тэхма́ксімум, -му м. (тэхні́чны ма́ксімум, ма́ксімум тэхні́чных ве́даў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
техми́нимум (техни́ческий ми́нимум, ми́нимум техни́ческих зна́ний) тэхмі́німум, -му м. (тэхні́чны мі́німум, мі́німум тэхні́чных ве́даў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наву́ка, -і, ДМ -ву́цы, мн. -і, -ву́к, ж.
1. Сістэма ведаў аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства і мыслення, а таксама асобная галіна гэтых ведаў
Развіццё навукі.
Гуманітарныя навукі.
2. толькі адз. Навыкі, веды, якія чалавек атрымлівае ў выніку свайго навучання або жыццёвага вопыту.
Гэтая справа патрабуе навукі.
3. толькі адз. Павучанне, настаўленне; урок.
Гэта будзе навукай на ўсё жыццё.
4. толькі адз. Навучанне, вучоба (разм.).
Хлопец здатны да навукі.
|| прым. навуко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Навуковая праблема.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)