стра́жа уст. ва́рта, -ты ж.;

на стра́же на ва́рце;

взять под стра́жу узя́ць пад ва́рту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паграні́чны в разн. знач. пограни́чный;

~ная паласа́ — пограни́чная полоса́;

~ная ва́рта — пограни́чная стра́жа;

~ная фо́рма — пограни́чная фо́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карау́л м.

1. сущ. ва́рта, -ты ж., мн. нет; караву́л, -ла м.;

почётный карау́л ганаро́вая ва́рта;

полево́й карау́л воен. палявы́ караву́л;

2. межд. караву́л, гвалт, рату́йце;

◊

хоть карау́л кричи́ хоць караву́л (гвалт) крычы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Памянш. да шкура (у 1 знач.).

2. Спец. Цвёрдая папера ці тканіна з нанесеным на яе слоем абразіўнага матэрыялу, якая прымяняецца для апрацоўкі (зачысткі, шліфавання і пад.) паверхні якіх‑н. вырабаў.

•••

Шкурка вырабу не варта — не варта рабіць, займацца чым‑н., брацца за што‑н.; пра тое, ад чаго няма ніякай карысці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

годи́ться несов.

1. быць ва́ртым; быць прыда́тным;

э́та вещь ни на что не годи́тся гэ́тая рэч ніку́ды не ва́рта;

2. (быть подходящим, быть впору) падыхо́дзіць;

э́ти боти́нки мне годя́тся гэ́тыя чараві́кі мне падыхо́дзяць;

3. / так поступа́ть не годи́тся так рабі́ць нядо́бра (нямо́жна, не ва́рта);

◊

никуда́ не годи́тся ніку́ды не гадзі́цца, ніку́ды не ва́рта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаты́га ж., обл. беспоко́йство ср., хло́поты мн.;

◊ не ва́рта за ~гу — не сто́ит труда́; овчи́нка вы́делки не сто́ит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Выкладаць некаторы час. З дысертацыяй варта пачакаць.. Павыкладаць год ці два, каб заваяваць на факультэце вагу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́жа,

1. Прысл. да гожы.

2. безас. у знач. вык. Прыгожа, прыемна, прыветна. Усюды так гожа і спевы ліюцца. Гурло. // Варта, трэба. Не гожа так рабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганаро́вы, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца пашанай; пачэсны.

Г. госць.

2. Які прысвойваецца за вялікія заслугі.

Ганаровая грамата.

3. Які выбіраецца ў знак павагі, пашаны.

Г. прэзідыум.

Г. акадэмік.

4. Які выражае гонар, праводзіцца ў знак павагі.

Ганаровая варта.

5. Які аказвае гонар каму-н.

Г. абавязак.

Ганаровая нічыя (якая не парушае годнасці).

|| наз. ганаро́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караву́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вайсковая ўзброеная варта.

Выклікаць к.

2. Абавязкі па ахове чаго-н.

Несці к.

Узяць каго-н. пад к.

3. у знач. выкл. Заклік на дапамогу пры небяспецы (разм.).

К!

Ратуйце!

◊

Узяць на каравул — аддаць пашану асобым ружэйным прыёмам.

|| прым. караву́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

К. начальнік.

Змяніць каравульных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)