чарнабро́вы, ‑ая, ‑ае.
У якога чорныя бровы. Лена вельмі добра памятае .. [бацьку], чарнабровага, яснавокага, заўсёды вясёлага. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павышчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Вышчыпаць усё, многае, вышчыпнуць што‑н. у многіх месцах. Павышчыпваць бровы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасурмі́ць, ‑сурмлю, ‑сурміш, ‑сурміць; зак., што.
Пафарбаваць, пачарніць (бровы, вусы і пад.) сурмой (у 2 знач.). Пасурміць валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сурмі́цца, сурмлюся, сурмішся, сурміцца; незак.
Уст.
1. Фарбаваць сабе сурмой валасы, бровы і пад.
2. Зал. да сурміць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссу́нуты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ссунуць.
2. у знач. прым. Набліжаны адзін да другога. На [дзвюх] ссунутых лаўках, там, дзе звычайна стаіць стол, ляжала Таня. Шамякін. // Насуплены, нахмураны (пра бровы). Ссунутыя бровы, маршчакі на лбе і нейкі шкляны бляск вачэй столькі выказвалі болю душы, што Ахтан баяўся паварушыцца. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абшчы́паны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абшчыпаць.
2. у знач. прым. Выскубены, вышчыпаны, абарваны, аб’едзены. Абшчыпаная курыца. Абшчыпаныя бровы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўма́ска, ‑і, ДМ ‑месцы; Р мн. ‑масак; ж.
Вузкая маска, якая закрывае толькі частку твару (звычайна лоб, бровы і нос).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белабро́вы, ‑ая, ‑ае.
У якога белыя, светлыя бровы. Шафёр, малады белабровы хлопец, з ледзь прыкметным пушком над верхняй губою, глядзеў здзіўлена. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасураве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць суровым, суравейшым. Ільіч весела засмяяўся, аж неяк адкінуўся назад, а потым пасуравеў і нахмурыў бровы. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Су́піць ’хмурыць (бровы)’ (ТСБМ, ТС), ’хмурыць, моршчыць, сцягваць’ (Нас.), су́піцца ’пахмурна ссоўвацца (пра бровы)’, ’хмурыцца, дзьмуцца (пра чалавека)’ (ТСБМ, Нас., Ласт.), ’хмурыцца, змрачнець’ (ТС), ’паколваць і свярбець’ (мсцісл., З нар. сл.), моро́з су́піць ’адчуванне моцнага холаду’ (КСТ), су́піць холадам ’стан хворага, калі цела працінае холад’ (чач., ЖНС). Укр. су́пити, рус. су́пить ’хмурыць’, польск. sępić ’тс’, чэш. posupný ’хмуры’. Традыцыйна выводзіцца ад суп 2 (гл.), паколькі ў гэтай птушкі нібы хмуры позірк, так ужо Міклашыч, 315; гл. Фасмер, 3, 48, 804; Махэк₂, 477; ЕСУМ, 5, 593. Аднак канцэнтрацыя ўвагі ў народнай мове на знешніх адчуваннях (мороз супыць яйцо, Нас.) дазваляе звязаць з харв. sȕpica ’дробны выраст на скуры’, якое Борысь (Etymologie, 408–409) выводзіць са *ščuplъ ’дробны, тонкі’ (гл. шчуплы, шчыпаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)