раго́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. рагожа.

2. Баваўняная або палатняная тканіна з папарным перапляценнем ніці.

Сукенка з рагожкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цік², -у, м. (спец.).

Шчыльная льняная або баваўняная тканіна, звычайна паласатая, якая выкарыстоўваецца для абіўкі мэблі, пашыўкі чахлоў і пад.

|| прым. ці́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. цыраваць.

2. Ніткі, якімі цыруюць.

Баваўняная ц.

3. Зацыраванае месца.

Атрымалася прыгожая ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муслі́н, ‑у, м.

Тонкая баваўняная ці шаўковая тканіна палатнянага перапляцення.

[Фр. mousseline, ад назвы іракскага горада Масул.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэто́н, ‑у, м.

Густая баваўняная ўзорыстая тканіна для абіўкі мэблі.

[Фр. cretonne.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледэры́н, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з лакавым пакрыццём, якая імітуе скуру.

[Ад ням. Leder — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмікато́н, ‑у, м.

Тоўстая баваўняная тканіна, якой карысталіся ў 19 ст.

[Фр. demicoton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярпя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Лёгкая баваўняная тканіна рэдкага пляцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільдэко́с, ‑у, м.

Кручаная баваўняная пража, якая ўжываецца ў трыкатажнай прамысловасці.

[Ад фр. fil d'Écosse — шатландская нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплі́н, ‑у, м.

Шаўковая, паўшаўковая або баваўняная тканіна з дробным папярочным рубчыкам.

[Фр. popeline.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)