цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. цыраваць.

2. Ніткі, якімі цыруюць.

Баваўняная ц.

3. Зацыраванае месца.

Атрымалася прыгожая ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэто́н, ‑у, м.

Густая баваўняная ўзорыстая тканіна для абіўкі мэблі.

[Фр. cretonne.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муслі́н, ‑у, м.

Тонкая баваўняная ці шаўковая тканіна палатнянага перапляцення.

[Фр. mousseline, ад назвы іракскага горада Масул.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмікато́н, ‑у, м.

Тоўстая баваўняная тканіна, якой карысталіся ў 19 ст.

[Фр. demicoton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледэры́н, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з лакавым пакрыццём, якая імітуе скуру.

[Ад ням. Leder — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярпя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Лёгкая баваўняная тканіна рэдкага пляцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільдэко́с, ‑у, м.

Кручаная баваўняная пража, якая ўжываецца ў трыкатажнай прамысловасці.

[Ад фр. fil d'Écosse — шатландская нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніфа́с, ‑у, м.

Лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным тканым малюнкам, даўней паласатая.

[Ням. Kanevas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашмі́р і кашамі́р, ‑у, м.

Тонкая мяккая шарсцяная, напаўшарсцяная або баваўняная тканіна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадапала́м, ‑у, м.

Белая шчыльная баваўняная тканіна, з якой шыюць пераважна бялізну.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)