шлёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Авечка танкашэрснай пароды, а таксама футра і воўна яе.

|| прым. шлёнскі, -ая, -ае.

Шлёнская парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагапло́дны, ‑ая, ‑ае.

Які дае вялікі прыплод. Мнагаплодная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерыно́с, ‑а, м.

Парода танкарунных авечак, а таксама авечка гэтай пароды.

[Ісп. merinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курдзю́к, ‑а, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.

[Ад цюрк. куйрук — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазагрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Загрызці ўсіх, многіх. Пазагрызалі ваўкі авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае густое руно, густую шэрсць. Руністая парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

Які дае мала шэрсці; з кароткай шэрсцю. Малашэрсная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэ́рснасць, ‑і, ж.

Здольнасць некаторых свойскіх жывёл даваць пэўную колькасць шэрсці. Шэрснасць авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бара́н бара́н, -на́ м.; (производитель) марка́ч, -ча́ м.;

◊

стадо бара́нов чарада́ аве́чак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меты́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метыса (у 1 знач.). Метысная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)