Verbum

самазма́нства, ‑а, н.

Зман самога сябе; унушэнне сабе таго, чаго сапраўды не існуе. [Лабановіч] сам наводзіў на сябе прыемны туман самазманства. Колас.

сінтэты́чнасць, ‑і, ж.

Сінтэтычны характар чаго‑н. Паэма вызначалася сінтэтычнасцю, вялікім ахопам падзей у часе і прасторы. Гіст. бел. сав. літ.

стабілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Правесці (праводзіць) стабілізацыю чаго‑н.; зрабіць (рабіць) стабільным. Стабілізаваць фронт. Стабілізаваць валюту.

сту́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш. да ступа. // Невялікая фарфоравая пасудзіна для расцірання чаго‑н. Аптэкарская ступка.

стэнаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) запіс чаго‑н. пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграфаваць лекцыю. Стэнаграфаваць даклад.

трохкра́тны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены тры разы, павялічаны ў тры разы, патроены. Трохкратнае папярэджанне. // Які тры разы дабіваўся чаго‑н. Трохкратны чэмпіён.

трохсотго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу. тэрмін у трыста год.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося трыста год назад.

трэ́нчык, ‑а, м.

Спец. Вузкі раменьчык, які служыць для прымацавання чаго‑н. (ружэйнага рэменя да ложа вінтоўкі, седлавых сумак і пад.).

узбаламу́ціцца, ‑мучуся, ‑муцішся, ‑муціцца; зак.

Разм. Узбударажыцца, усхвалявацца. — Пачакай! — Іван хапае Шуру за рукаў. — Чаго ты ўзбаламуціўся? Слова нельга сказаць... Навуменка.

умяшча́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць умяшчальнага (у 1 знач.). Умяшчальнасць клуба.

2. Здольнасць умяшчаць пэўную колькасць чаго‑н.; ёмістасць. Умяшчальнасць цыстэрны.