Verbum

улі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (спец.).

Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.

|| прым. улі́ткавы, -ая, -ае.

хваля... (гл. хвале...).

Першая састаўная частка складаных слоў, пішацца, калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: хвалярэз, хвалямер.

хра́па, -ы, мн. -ы, храп, ж.

1. Пярэдняя частка галавы буйной жывёлы, морда.

2. Твар, нос чалавека (груб.).

Даць па храпе.

хрона... (а таксама храна...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да часу, напр.: хронабіялогія, хронаметраж, хронаметрычны, хронафатаграфія.

царкоўна... і царкоўна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да царквы, напр.: царкоўна-богаслужэбны, царкоўна-кніжны, царкоўнаславянізм.

цвёрда... (а таксама цверда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову цвёрды, напр.: цвёрдаліставы, цвёрдалускаватыя, цвёрданасенны, цвёрдакаменны, цвёрдахарактарны.

першаэлеме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Асноўны, галоўны элемент, састаўная вызначальная частка чаго-н.

Першаэлементам літаратуры з’яўляецца мова.

полі... (а таксама палі...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. многа, са многім, складаны па саставе, напр.: поліартрыт, поліфанія, полівітаміны.

салома... (а таксама салама...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «салома», напр.: саломазбіральнік, саломаздрабляльны, саломапад’ёмнік, саломаскладальнік, саломатранспарцёр.

месца...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да месца (у 1 знач.), напр.: месцажыхарства, месцазнаходжанне, месцапражыванне, месцаразмяшчэнне.