Verbum

клапату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Клапатлівы чалавек.

|| ж. клапату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

зна́вец, зна́ўца і зна́ўца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які валодае вялікімі ведамі ў якой-н. галіне.

знахо́длівы, -ая, -ае.

Здагадлівы, дасціпны, які лёгка знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

З. чалавек.

|| наз. знахо́длівасць, -і, ж.

знямо́жаны, -ая, -ае.

Даведзены да знямогі; знясілены; які выражае знямогу.

З. чалавек.

З. твар.

|| наз. знямо́жанасць, -і, ж.

інтэлектуа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Інтэлектуальны чалавек.

|| ж. інтэлектуа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (разм.).

ганарлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Ганарысты, фанабэрысты чалавек.

|| ж. ганарлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, мн. -і, -лівак.

ве́руючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога.

|| ж. ве́руючая, -ай, мн. -ыя, -ых.

барада́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з барадой (у 2 знач.).

У дзвярах паказаўся незнаёмы б.

адпаку́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; зак.

1. Пражыць пэўны час у пакутах.

2. Скончыць пакутаваць; адмучыцца.

Адпакутаваў чалавек.

усынаві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (афіц.).

Чалавек, які ўсынавіў каго-н.

|| ж. усынаві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.