Verbum

прыка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

1. Наёмны служачы ў гандлёвай установе; прадавец.

2. Служачы ў маёнтку, які кіраваў гаспадаркай памешчыка.

|| прым. прыка́зчыцкі, -ая, -ае.

прыкла́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Расшыраны канец ружэйнай ложы, які служыць для ўпору ў плячо пры стральбе.

Ударыць прыкладам.

|| прым. прыкла́дны, -ая, -ае.

пту́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Памяшканне для свойскай птушкі.

2. Работнік, які даглядае свойскую птушку.

|| ж. пту́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

публіцы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, які займаецца публіцыстычнай дзейнасцю.

|| ж. публіцы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. публіцы́сцкі, -ая, -ае.

разумо́вы, -ая, -ае.

1. Звязаны з дзейнасцю розуму, свядомасцю.

Разумовая праца.

Разумовыя здольнасці.

2. Абстрактны, які існуе або ўяўляецца толькі ў думках.

|| наз. разумо́васць, -і, ж.

распо́р, -у, м. (спец.).

У збудаваннях і канструкцыях: ціск, які пашыраецца ў гарызантальным напрамку пад уздзеяннем сіл, якія дзейнічаюць у вертыкальным напрамку.

|| прым. распо́рны, -ая, -ае.

знамяна́льны, -ая, -ае.

1. Важны, значны.

Знамянальныя падзеі.

Знамянальная дата.

2. У мовазнаўстве: які мае самастойнае значэнне; проціл. службовы.

Знамянальныя часціны мовы.

|| наз. знамяна́льнасць, -і, ж.

зубаска́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Пра чалавека, які любіць зубаскаліць; перасмешнік.

|| ж. зубаска́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. зубаска́льскі, -ая, -ае.

і́лька, -і, ДМ ільцы, мн. -і, ілек, ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы; футра гэтага звярка.

|| прым. і́лькавы, -ая, -ае.

італья́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Італіі.

|| ж. італья́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. італья́нскі, -ая, -ае.