ірыга́цыя, -і, ж.

1. Штучнае абвадненне зямель.

2. Прамыванне ротавай поласці пры дапамозе ірыгатара (у 2 знач.).

|| прым. ірыгацы́йны, -ая, -ае.

І. канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іскры́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; незак.

Даваць іскры пры недастаткова поўным кантакце ў электраправодцы.

Рубільнік і.

|| наз. іскрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га², часц.

1. Ужыв. як пытальны водгук на зварот.

Га? Што?

2. Ужыв. пры паўторным звароце з мэтай прыцягнуць увагу.

Тата, га, тата!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́фер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльнае прыстасаванне ў паравозах, вагонах, аўтамабілях для паслаблення сілы ўдару, штуршка пры сутыкненні.

|| прым. бу́ферны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астраля́бія, -і, мн. -і, -бій, ж.

Астранамічны і геадэзічны вугламерны інструмент, які выкарыстоўваўся раней для вызначэння становішча нябесных цел, пры здымцы планаў мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бакенба́рды, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку.

Адпусціць б.

Насіць б.

|| прым. бакенба́рдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аво́хці, выкл.

Выгук пры выказванні жалю, бядоты.

Авохці мне (разм.) — ужыв. як выказванне здзіўлення, задавальнення, спачування і інш.

Авохці мне!

Як там прыгожа!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агнястрэ́льны, -ая, -ае.

1. Які страляе пры дапамозе пораху і іншых выбуховых рэчываў.

Агнястрэльная зброя.

2. Прычынены, зроблены куляй, асколкам снарада.

Агнястрэльная рана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ад’юта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Афіцэр пры ваенным начальніку для выканання службовых даручэнняў або штабной работы.

|| прым. ад’юта́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апала́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

Ачысціць ад мякіны зерне, крупы пры дапамозе апалушак.

А. ячмень.

|| незак. пала́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)