Verbum

спарахне́лы, -ая, -ае.

1. Які згніў, ператварыўся ў труху.

Спарахнелыя дошкі.

2. перан. Пра чалавека: састарэлы, драхлы.

|| наз. спарахне́ласць, -і, ж.

талмуды́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Паслядоўнік вучэння, выкладзенага ў Талмудзе, і тлумачальнік Талмуда.

2. перан. Начотчык, схаласт.

то́рны, -ая, -ае.

Пра дарогу: наезджаны, гладкі, роўны.

Т. шлях.

Ісці па торнай дарожцы (таксама перан.: выбраць звычайны шлях, неарыгінальнае рашэнне).

траскатня́, -і́, ж. (разм.).

1. Працяжны трэск, шум, стук.

Т. кулямёта.

2. перан. Бясконцая балбатня, пустыя размовы.

У вершы многа траскатні.

уго́лас, прысл.

1. Так, што чутно іншым, гучна, голасна.

Чытаць у.

2. перан. Адкрыта, на людзях.

Заявіць пра што-н. у.

укаране́лы, -ая, -ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе-н., усталяваўся (пра погляды, звычкі).

Укаранелыя звычкі.

упа́лы, -ая, -ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго-н.

Упалыя вочы.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас).

Гаварыць упалым голасам.

хало́пства, -а, н.

1. Форма феадальнай залежнасці, блізкая да рабства.

2. зб. Халопы.

3. перан. Паводзіны, уласцівыя халопу (у 2 знач.).

хуткаце́чны, -ая, -ае.

1. Які імкліва цячэ.

Хуткацечная рака.

2. перан. Які хутка праходзіць, мінае.

Хуткацечнае жыццё.

|| наз. хуткаце́чнасць, -і, ж.

цвярды́ня, -і, мн. -і, -ды́нь, ж.

1. Крэпасць, умацаванае месца.

Брэсцкая ц.

2. перан., чаго або якая. Цвёрдая апора.

Ц. міру.