Verbum

нахапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Хапаючы, набраць у вялікай колькасці. — Чаму, дзед Рыгор, так рана разагнаў рынак? — паспрабаваў пажартаваць Мікола.. — Аблава была. Дзве машыны народу нахапалі... Якімовіч. // перан. Неадабр. Набыць, атрымаць у якой‑н. колькасці. Нахапаць чыноў. Нахапаць заказаў. □ — Чаго ты смяешся? — абурана кідае Толя. — Герой! Нахапаў двоек ды пасмейваецца сабе! Бяганская.

2. перан. Неадабр. Тое, што і нахапацца (у 2 знач.).

паналіпа́ць, ‑ае; зак.

Наліпнуць у многіх месцах, у вялікай колькасці. Рукі ў смале аж па локці, у смале кашуля... На яе паналіпала сасновых іголак і моху. Пташнікаў.

наме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Адмераць у якой‑н. колькасці. Намераць зямлі. Намераць матэрыі. Намераць жыта.

2. Мераючы, вызначыць колькасць чаго‑н. Намераць дзесяць кіламетраў.

напа́даць, ‑ае; зак.

Падаючы, набрацца ў вялікай колькасці. За гэтыя дні з бярозы нападала на дарогу многа жоўтых лісткоў. Чорны.

напада́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да напасці.

насця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Сцягнуць у вялікай колькасці. Мы насцягвалі ў лаўжы рознага ламачча .. і паскладалі яго так, каб яно было відно з паветра. Сабаленка.

небага́та,

1. Прысл. да небагаты.

2. Мала, у невялікай колькасці. Ісці засталося небагата, якіх кіламетраў з восем. Лынькоў. Горад толькі прачынаўся. Людзей на вуліцах было небагата. Машара.

панацярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм.

1. Высякаючы, нацерабіць многа чаго‑н. Панацярабліваць лазы.

2. Ачысціць ад лісця, карэння ў вялікай колькасці. Панацярэбліваць вецця. Панацярэбліваць буракоў.

паначэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Начапіць на каго‑, што‑н. усё, многае або ў вялікай колькасці. Паначэпліваць вёдры на крукі. Паначэпліваць на сябе зброі.

акселера́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне, якое рэгулюе наступленне гаручай сумесі ў цыліндры рухавіка ўнутранага згарання для змянення колькасці абаротаў, а таксама педаль, якая прыводзіць у дзеянне гэта прыстасаванне.

[Ад лац. accelerare — паскараць.]