Спі́чак ‘верхняя завостраная частка чаго-небудзь’, ‘шпіль на будынку’, ‘плоскае выгнутае шыла для падплятання лапцей’ (ТСБМ), ‘верцел’ (Гарэц.), ‘невялікі шчупачок’, ‘стары лось’ (ТС), спіча́сты ‘востраканцовы’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ). Да спіца; значэнні пад уплывам польск. szpic, ст.-польск. szpica, śpica, якое з ням. Spitze ‘вастрыё’; чэш. špice ‘тс’; гл. Брукнер, 553; Борысь, 606; Махэк₂, 621; спіча́сты з польск. spiczasty, szpiczasty < szpica, гл. Кюнэ, Poln., 98.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дакаці́цца сов., прям., перен. докати́ться;
мяч ~ці́ўся да ры́сы — мяч докати́лся до черты́;
ба́чыш, да чаго́ ты дакаці́ўся — ви́дишь, до чего́ ты докати́лся;
здалёку ~ці́ўся гру́кат гарма́т — издалека́ докати́лся гро́хот ору́дий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
база́р, -ру м., в разн. знач. база́р;
калга́сны б. — колхо́зный база́р;
кні́жны б. — кни́жный база́р;
схадзі́ць на б. — сходи́ть на база́р;
чаго б. зрабі́лі? — чего́ база́р устро́или?;
○ птушы́ны б. — пти́чий база́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкла́сці сов.
1. приложи́ть;
2. (присоединить) приложи́ть;
3. (направить на что-л., применить) приложи́ть;
4. придави́ть, прижа́ть;
5. разг. (сказать неправду) приба́вить, привра́ть;
◊ п. руку́ — (да чаго) приложи́ть ру́ку (к чему)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падбе́гчы сов.
1. (да каго, чаго; пад што) подбежа́ть (к кому, чему; подо что);
да нас ~г хло́пчык — к нам подбежа́л ма́льчик;
п. пад мост — подбежа́ть под мост;
2. (немного) пробежа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падбіраць несов.
1. (каго, што да чаго) подбира́ть (кого, что к чему);
2. (с земли, с пола) поднима́ть, подбира́ть;
3. (ноги, хвост) поджима́ть;
4. (под себя) подмина́ть;
1-4 см. падабра́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакрыццё ср.
1. (действие и материал) покры́тие;
асфа́льтавае п. даро́гі — асфа́льтовое покры́тие доро́ги;
2. (верхний слой, покрывающий что-л.) покро́в м.;
сне́жнае п. — сне́жный покро́в;
◊ пад ~ццём — (чаго) под покро́вом (чего)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накляпа́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
1. Прыкляпаць што‑н. да чаго‑н. Накляпаць плешку на болт.
2. Кляпаннем зрабіць пэўную колькасць чаго‑н.
3. Ударамі малатка навастрыць (касу, нож і інш.). Тая [каса], што касіў Мішка залетась, была нядрэннаю. Каб яшчэ накляпаць яе.., мянташкай правесці, то працаваць можна. Кандрусевіч.
накляпа́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Нагаварыць на каго‑н., узвесці паклёп. Папракнуў [Самарос] сябе за тое, што праз меру накляпаў на Каршукова, расказваючы Галаю пра гаворку з ім. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што. Нацягваючы, напяць усё, многае. Панацягваць вяроўкі.
2. што. Разм. Надзець на сябе многа чаго‑н., накрыцца чым‑н. — пра ўсіх, многіх. Ледзь толькі мы з Саўкам паспелі панацягваць на сябе коўдры, з печы пачала падаць на нас лучына. Сачанка.
3. чаго. Разм. Прыцягнуць, прынесці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго‑н. Панацягваць галля. □ Панацягвае [арлан] малым у гняздо ўсялякага корму ў запас, сам пад’есць і тады зноў садзіцца на беразе, п’е ваду і чысціць пер’е. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зні́зіць, зніжу, знізіш, знізіць; зак., што.
1. Зменшыць вышыню чаго‑н., апусціць уніз, ніжэй. Знізіць самалёт над аэрадромам.
2. Зрабіць ніжэйшым, малым (ступень, велічыню, інтэнсіўнасць чаго‑н.); зменшыць. Знізіць цэны. Знізіць хуткасць. Знізіць патрабаванні. // Зрабіць ніжэйшым (якасць або значнасць, важнасць чаго‑н.). Знізіць літаратурнае майстэрства. // Зрабіць (гук, голас і пад.) ніжэйшым па тону, менш гучным. [Паненка] знізіла голас да шэпту: — Не хадзі, Казюня. Чарнышэвіч.
•••
Знізіць тон — пачаць гаварыць больш спакойна. Апанас знізіў тон і горача зашаптаў нешта Вадалею і Сучку. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)