Verbum

сверб, -у, м.

1. Адчуванне казытлівага нервовага раздражнення скуры.

2. перан. Нецярплівае жаданне чаго-н., імкненне да чаго-н.

Пісьменніцкі с.

скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; зак., што.

1. гл. камячыць.

2. перан. Сказіць, сапсаваць.

С. даклад.

|| незак. скаме́чваць, -аю, -аеш, -ае.

за́лпам, прысл.

1. Адначасова з некалькіх гармат, вінтовак.

Выстраліць з.

2. перан. Адразу, без перадышкі (разм.).

Выпіць з.

Расказаць усё з.

зачарсцве́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў чэрствым, зацвярдзеў.

З. кавалак хлеба.

2. перан. Бяздушны, нячулы.

Зачарсцвелая натура.

|| наз. зачарсцве́ласць, -і, ж.

знітава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; зак.

1. гл. нітавацца.

2. перан. Злучыцца, з’яднацца.

Іх лёсы моцна знітаваліся.

|| наз. знітава́нне, -я, н.

зры́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

Нечакана, з шумам упасці, зваліцца.

Гора зрынулася на чалавека (перан.).

|| незак. зрына́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

адгамані́ць, -маню́, -мо́ніш, -мо́ніць; зак.

1. Скончыць гамонку, перастаць гаманіць.

Адгаманілі дзядзькі і разышліся.

2. перан. Прайсці, закончыцца.

Усё прайшло, адгаманіла.

праме́жкавы, -ая, -ае.

1. Які ўтварае сабой прамежак.

Прамежкавая адлегласць.

2. перан. Які займае сярэдняе становішча паміж чым-н.

Прамежкавая стадыя.

прастыту́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Жанчына, якая займаецца прастытуцыяй.

Палітычная п. (перан.: аб прадажным, беспрынцыповым палітыку; пагард.).

прыхлы́нуць, 1 І² ас. не ўжыв., -не; зак.

Хлынуць, прыблізіцца куды-н.

Хвалі прыхлынулі.

Натоўп прыхлынуў.

Прыхлынулі думкі пра мінулае (перан.).