Verbum

бездапамо́жны, -ая, -ае.

1. Які не можа самастойна справіцца з чым-н.; слабы.

Бездапаможныя хворыя.

2. перан. Вельмі дрэнны, слабы, бяздарны.

Бездапаможныя вершы.

|| наз. бездапамо́жнасць, -і, ж.

агі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Вельмі непрыемнае пачуццё, якое выклікаецца кім-, чым-н.

Яго твар выклікаў агіду.

2. Нягоднік, гадасць (лаянк.).

Глядзець непрыемна на агіду.

апеты́т, -у, М -ты́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Жаданне есці.

Добры а.

2. перан., звычайна мн. Вялікія жаданні, патрэбнасці (разм.).

◊

Воўчы апетыт — вельмі вялікі, няўтольны апетыт.

пісклі́вы і (разм.) піскля́вы, -ая, -ае.

Вельмі тонкі, з піскам, вісклівы; які ўтварае піск.

П. голас.

Пісклівае дзіця.

|| наз. пісклі́васць, -і, ж. і (разм.) піскля́васць, -і, ж.

сканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, давядзенне чаго-н. да канца; канец.

С. палявых работ.

◊

Да сканчэння свету — вельмі доўга, назаўсёды.

Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні: канец, пагібель свету.

мільё́н, -а, мн. -ы, -аў.

1. ліч. кольк. Лік і колькасць, роўная тысячы тысяч.

Мільён рублёў.

2. м. Вельмі вялікая колькасць чаго-н.

|| парадк. мільённы, -ая, -ае.

наздзе́кавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; зак., з каго-чаго.

1. Вельмі абразіць, прынізіць, зняважыць каго-н.

2. Фізічна ўздзейнічаць на каго-н.; пабіць.

Хопіць, наздзекаваліся з чалавека.

нікчэ́мны, -ая, -ае.

1. Неістотны, нязначны.

Нікчэмная крыўда.

2. Нізкі ў маральных адносінах, нягодны.

Н. чалавек.

3. Вельмі дрэнны, няўдалы, малы.

Н. ўраджай.

|| наз. нікчэ́мнасць, -і, ж.

па́дла, -ы, ж.

1. Труп жывёліны.

2. Пра каго-, што-н. вельмі дрэннае, а таксама як лаянка, грубы зварот (разм., зневаж.).

Перабраў п. меру, а цяпер дрыхне.

пясту́н, пестуна́, мн. пестуны́, пестуно́ў, м.

1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.

2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць.

|| ж. пясту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.