пасяга́нне, ‑я, н.

Спроба зрабіць замах на каго‑, што‑н., пазбавіць каго‑н. чаго‑н. Пасяганне на чужую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празелі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Кніжн.

1. Той, хто прыняў новую веру.

2. Новы і гарачы прыхільнік чаго‑н.

[Грэч. prosēlytos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Скласці (складаць) акт з мэтай засведчыць наяўнасць або адсутнасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асво́енасць, ‑і, ж.

Ступень асваення чаго‑н. Рэзка адрозніваецца асвоенасць глебавых масіваў на ўзвышшах і ў нізінах. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахаладжа́льнік, ‑а, м.

1. Апарат, які служыць для ахаладжэння чаго‑н.

2. Рэчыва, з дапамогаю якога ахалоджваюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачака́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, чаго чакаюць (звычайна доўга). Смоўж паўзе — пачаканку вязе. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапластава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Злажыць што‑н. ўперамежку з пластамі чаго‑н. іншага. Перапластаваць торф з гноем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Дзьмухаючы, ачысціць ад чаго‑н. (пылу, пушынак і пад.). Абдзьмухаць печаную бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аберага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Аберагаць сябе ад каго‑, чаго‑н. Аберагацца ад прастуды.

2. Зал. да аберагаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баху́р, ‑а, м.

Абл. Бутуз; карапуз. [Антон:] — Будзе лета, канікулы, дык зважу вас, бахуроў, пакажу, чаго мы там набудавалі. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)