Verbum

суро́дзіч, ‑а, м.

1. Сваяк, радня. Багатыя суродзічы героя казкі. // Пра жывёл, раслін аднаго віду. Індыйская свіння не пародзістая і мала чым адрозніваецца ад сваіх дзікіх суродзічаў. «ЛіМ». // Член аднаго з кім‑н. роду ў радавым грамадстве.

2. Той, хто належыць да адной з кім‑н. народнасці, нацыянальнасці або з’яўляецца ўраджэнцам адной з кім‑н. мясцовасці.

прыпадо́бніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што да чаго.

1. Зрабіць падобным на каго‑, што‑н.

2. Апісваючы, апавядаючы аб кім‑, чым‑н., параўнаць з кім‑, чым‑н., супаставіць. Прыпадобніць гоман да шуму лесу.

аднаі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае з кім‑, чым‑н. адну сутнасць: непадзельны.

аднапляме́ннік, ‑а, м.

Той, хто належыць да аднаго з кім‑н. племя.

падсправазда́чнасць, ‑і, ж.

Абавязак даваць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачнасць кіруючых органаў.

папаганя́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак., за кім-чым.

Разм. Ганяцца доўга, неаднаразова.

папаня́ньчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак., з кім-чым.

Разм. Няньчыцца доўга, неаднаразова.

сабутэ́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Піць, п’янстваваць разам з кім‑н.

савінава́ты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Вінаваты ў чым‑н. сумесна з кім‑н.

савіно́ўнік, ‑а, м.

Асоба, вінаватая ў чым‑н. сумесна з кім‑н.