ро́зны, -ая, -ае.

1. мн. Неаднолькавы, непадобны чым-н.

Розныя погляды.

Яны розныя людзі.

2. мн. Не адзін і той жа, іншы.

Дабіраліся рознымі шляхамі.

3. Разнастайны.

Розныя віды зброі.

Розныя дробязі.

Сабраліся самыя розныя людзі.

|| наз. ро́знасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Р. поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стра́ва, -ы, мн. -ы, страў, ж.

1. Пэўным чынам прыгатаваныя для яды прадукты харчавання, а таксама сама яда.

Гарачая с.

Мясная с.

Смачная с.

2. Адзін з відаў яды, які падаецца на снеданне, абед і вячэру.

Абед з чатырох страў.

|| прым. стра́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сузо́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Адзін з участкаў, на якія падзелена зорнае неба для зручнасці арыентацыі і абазначэння зорак; характэрныя фігуры, утвораныя яркімі зоркамі.

С.

Вялікай Мядзведзіцы.

2. перан. Група выдатных дзеячаў, пісьменнікаў і пад., якія працуюць у адну эпоху.

С. талентаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’ядна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Аддзяліць адзін ад другога (пра злучаныя часткі чаго‑н.). Раз’яднаць правады.

2. перан.; каго. Зрабіць далёкімі, чужымі адзін другому. І зноў надоўга нас раз’яднала маўчанне. Васілевіч. Вайна раз’яднала, абяздоліла сотні тысяч сямей. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золатаздабыва́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які здабывае золата. Прыамур’е — адзін з перспектыўных золатаздабываючых раёнаў Далёкага Усходу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квадры́га, ‑і, ДМ ‑рызе, ж.

Двухколая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.

[Лац. quadriga.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мікрона; велічынёй у адзін мікрон. Мікронная дакладнасць дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаке́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., з каго-чаго.

Разм. Пакпіць, панасміхацца. Папакепліваць адзін з другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Злучыць пры дапамозе нітоў. Прыставаць адзін шчыт да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Таўхаць каго‑н. Ты не таўхайся! // Таўхаць адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)