саткну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Злучыць, змацаваць канцы, краі чаго‑н. Саткнуць канцы провада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скла́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для складвання чаго‑н.; прыстасаваны для склада ​1 (у 1 знач.). Складачны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да сассаць.

2. і чаго. Адсысаць нейкую колькасць (якой‑н. вадкасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьбо́рства, ‑а, н.

Кніжн. Змаганне, барацьба з кім‑, чым‑н.; супраць каго‑, чаго‑н.; супраціўленне каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэнсаадро́знівальны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць сродкам сэнсавага адрознення аднаго чаго‑н. ад другога. Сэнсаадрознівальная функцыя гукаў. Сэнсаадрознівальная прыкмета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Падняць (паднімаць) тонус каго‑, чаго‑н. Танізаваць дзейнасць сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлефанізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) тэлефанізацыю чаго‑н., забяспечыць (забяспечваць) тэлефонам. Тэлефанізаваць калгас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклада́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца ўкладаннем ​2 чаго‑н. Укладальнік слоўніка. Укладальнік зборніка вершаў паэта. Укладальнік хрэстаматыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяга́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для выцягвання чаго‑н. (цяжкасцей, грузаў і пад.). Цягальная машына. Цягальная лябёдка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстра́ктар, ‑а, м.

1. Прыстасаванне для даставання, выцягвання чаго‑н. Рыбалоўны экстрактар. Ружэйны экстрактар.

2. Апарат для экстрагавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)