наснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., чаго.

Аснаваць нейкую колькасць чаго‑н. Наснаваць красён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недако́с, ‑у, м.

Спец.

1. Меншая, чым меркавалася, колькасць скошанага.

2. Месца, якое засталося няскошаным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квант, ‑а, М ‑нце, м.

Найменшая колькасць якой‑н. энергіі. Квант светлавой энергіі. Тэорыя квантаў.

[Ад лац. quantum — колькі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны ўмясціць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н.; ёмісты. Змяшчальны бак. Змяшчальнае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузаабарача́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць якога‑н. віду транспарту перавозіць пэўную колькасць грузаў за пэўны час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́смагнуць, ‑не; пр. высмаг, ‑гла; зак.

Страціць вялікую колькасць вільгаці, вады (ад гарачыні). Высмагла глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызасфе́ра, ‑ы, ж.

Прыкаранёвая зона глебы, у якой сканцэнтравана вялікая колькасць мікраарганізмаў (бактэрый, грыбоў, актынаміцэтаў).

[Ад грэч. rhíza — корань і sphaira — шар, вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налу́шчыць, -лу́шчу, -лу́шчыш, -лу́шчыць; -лу́шчаны; зак., чаго.

1. Ачысціць ад шалупін, якой-н. абалонкі нейкую колькасць чаго-н.

Н. гароху.

2. і без дап. Насмеціць шалушэннем.

Н. на падлогу.

|| незак. налу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нава́ла, -ы, ж.

1. Нашэсце ворага.

Адолець навалу.

Фашысцкая н.

2. Бяда, няшчасце.

Страшэнная н.

3. Вялікая колькасць каго-, чаго-н.

Н. работы.

4. перан. Нешта цяжкае, непрыемнае, што навісае над чалавекам.

Н. безвыходнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваро́чаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Павярнуць з боку на бок вялікую колькасць чаго‑н.

2. Абярнуць, перакуліць вялікую колькасць чаго‑н.

3. Разм. Наваліць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці. Там, дзе стаяла калісьці вартавая зямлянка, снарадамі наварочала цэлы пагорачак. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)