надкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., што.

Прырабіць пры дапамозе коўкі. // Падоўжыць пры дапамозе коўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уса́дка ж.

1. уса́живание;

у. даро́гі дрэ́вамі — уса́живание доро́ги дере́вьями;

2. спец. уса́дка;

у. чыгуну́ пры адлі́ўцы — уса́дка чугуна́ при отли́вке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жараб’ёўка, -і, ДМ -б’ёўцы, мн. -і, -б’ёвак, ж.

Вызначэнне чаго-н. пры дапамозе жэрабя.

Прайсці жараб’ёўку.

|| прым. жараб’ёвачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жо́рны, -аў.

Ручны млын з двух гладка абчасаных круглых камянёў, пры дапамозе якіх пераціраюць зерне на муку.

|| прым. жарнавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злара́дны, -ая, -ае.

Напоўнены злараднасцю, які заключае ў сабе злую радасць пры няшчасці іншых.

З. чалавек.

Злараднае пачуццё.

Зларадна (прысл.) смяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́нахадзь, -і, ж.

Спосаб конскага бегу, пры якім конь адначасова выкідвае наперад і апускае то абедзве правыя, то абедзве левыя нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́раны, -ая, -ае.

Прыгатаваны пры дапамозе варкі.

Вараная бульба.

◊

Ні печаны ні вараны (разм., неадабр.) — пра бесхарактарнага, нічым не адметнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асве́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Частка калодзежнага жураўля ў выглядзе доўгай жэрдкі, пры дапамозе якой дастаюць вядро з вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атрэ́п’е, -я, н., зб.

1. Адыходы, якія атрымліваюцца пры трапанні лёну, пянькі.

Сабраць а.

2. Старое, зношанае адзенне.

Хадзіць у атрэ́п’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цік¹, -у, м. (спец.).

Нервовы стан, пры якім назіраецца міжвольнае перасмыкванне мышцаў твару, галавы, плячэй.

|| прым. ціко́зны, -ая, -ае.

Цікозная сутарга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)