Verbum

палеаазія́ты, ‑аў; (адз. палеаазіят, ‑а, М ‑яце, м.).

Умоўная назва некалькіх розных па паходжанню і мове малых народаў Паўночнай і Паўночна-Усходняй Сібіры.

[Ад грэч. palaios — старажытны і слова азіяты.]

негрыто́сы, ‑аў; адз. негрытос, ‑а, м.; негрытоска, ‑і, ДМ ‑тосцы; мн. негрытоскі, ‑сак; ж.

Агульная назва некалькіх этнічных груп Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Ісп. negritto, памянш, ад negro, мн. negrittos.]

бужа́не, ‑жан.

Гіст. Назва групы ўсходніх славян, якія жылі ў вярхоўях Заходняга Буга і ў канцы 10 ст. увайшлі ў Старажытна-рускую дзяржаву.

вадацёк, ‑у, м.

Спец. Агульная назва для натуральных і штучных водных патокаў (рэк, каналаў і пад.), якія маюць свабодную водную паверхню; паток вады.

каца́п, ‑а, м.

Уст. Зневажальная назва рускага (у адрозненне ад украінца, паляка). — [Булякін] ні хахол, ні кацап, а проста курскае «чайкю», — дапоўніў Ахрэменка. Колас.

[Укр. кацап.]

ізраільця́не, ‑цян; адз. ізраільцянін, ‑а, м.; ізраільцянка, ‑і, ‑нцы; мн. ізраільцянкі, ‑нак; ж.

1. Гіст. Агульная назва старажытнаяўрэйскіх плямёнаў.

2. Грамадзяне дзяржавы Ізраіль.

сеньёра, ‑ы, ж.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да жанчыны (ужываецца ў спалучэнні з іменем або прозвішчам асобы). // Разм. Назва асобы жаночага полу.

мешчаракі́, ‑оў; адз. мешчарак, ‑а, м.; мешчарачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. мешчарачкі, ‑чак; ж.

Устарэлая назва татараў-мішароў, якія жывуць у Башкірскай АССР.

мышападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны чым‑н. на мыш.

2. у знач. наз. мышападо́бныя, ‑ых. Назва сямейства грызуноў, да якога адносяцца мыш і пацук.

беспазвано́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае пазваночніка. Беспазваночныя жывёлы.

2. у знач. наз. беспазвано́чныя, ‑ых. Агульная назва ніжэйшых жывёл, якія не маюць пазваночніка.