зве́даць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

1. Атрымаць звесткі аб чым-н., пазнаць што-н.

З. невядомае.

2. Спазнаць на вопыце, перажыць.

З. многа гора.

|| незак. зве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрэ́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (разм.).

1. Пакрыць рознымі штрыхамі, закрэсліць у многіх месцах.

С. увесь сшытак.

2. Унесці многа паправак.

С. артыкул.

|| незак. скрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наплы́сці сов.

1. в разн. знач. наплы́ть;

н. на ка́мень — наплы́ть на ка́мень;

у раку́ ~лыло́ мно́га сме́цця — в ре́ку наплы́ло мно́го му́сора;

2. перен. нахлы́нуть;

~лыло́ мно́га наро́ду — нахлы́нуло мно́го наро́да;

~лылі́ ўспамі́ны — нахлы́нули воспомина́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, дзе прысутнічае многа людзей; мнагалюдны. Людны сход. Людны рынак. // Такі, дзе бывае звычайна многа прахожых, праезджых. Людная вуліца. Людная дарога. □ У гэты ранішні час пераезд становіцца людным, бойкім. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нетварэ́нна ’безліч, вельмі многа’: Уюноў там було нетворэнно (ТС). Гл. несатварэнны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Крумі́ць ’прагна і многа есці’ (Бяльк.). Гукапераймальнае. Параўн. рус. хрумкать ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лагандзі́ць ’балбатаць, многа гаварыць’ (ваўк., Сл. паўн.-зах.). Да паганіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панатыка́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак.

1. чаго. Наты́каць многа чаго‑н. Панатыкаць іголак у падушачку.

2. што. Накалоць усё, многае.

панатыка́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., чаго.

Наткаць многа чаго‑н. Панатыкаць палатна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многаўкла́дны, ‑ая, ‑ае.

У якім існуе некалькі або многа ўкладаў. Многаўкладная эканоміка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абпаліць многа чаго‑н. Наабпальваць гаршкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)