Дзя́гілля ’сцёблы і лісце бульбы’. Здаецца, запазычанне з літ. мовы. Падрабязней гл. пад ґігалле́. Але гл. Фасмер, 1, 561.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дуду́к ’маўчун’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. dudùkas ’разявака’. Няпэўна. Хутчэй да дуду́каць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Камбе́ль ’камель дрэва, снапа’ (гродз., віл. Сл. паўн.-зах.). З літ. kamblỹs ’камель дрэва’ (Сл. паўн.-зах., 2, 389).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́кіліха ’тоўстая жанчына’ (Мат. Маг.). Няясна. Магчыма, да літ. kekė ’кісць, гронка, куча’ з дапамогай экспрэсіўна^ суфікса (л)іха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клоўсічка ’жанчына, якая часта ўжывае слова паслухай Балтызм. Параўн. літ. klausytis ’слухаць’, klausyk ’слухай’. Сл. паўн.-зах., 2, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́паць ’вязаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. knypołi ’крапатліва працаваць, калупацца’ (там жа, 2, 491). Параўн. Лаўчутэ, Балтизмы, 68.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́цець ’балець, ныць, свярбець’, ’карцець, хацець’, ’кусаць, бегаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. kniteti ’тс’ (там жа, 2, 491).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́пша (асудж.) ’нязграбны, непаваротлівы чалавек’ (ігн., Сл. ПЗБ). З літ. lẽpšė ’вялы чалавек, цюхцяй’ (Грынавяцкене, там жа, 2, 721).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліме́ніць Чеці (пра моцны дождж)’ (Ян.). Можна, відаць, супаставіць з літ. lementi ’лепятаць, барматаць’ (лепятанне, (Зарматанне нагадвае шум дажджу).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Маказоб, моказо́б ’вельмі дробныя мошкі’ (ТС). Відаць, балтызм. Параўн. літ. makataĩ ’машкара’, žė́béti ’прагна есці губамі’. Утварэнне накшталт ⁺мошкаедзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)