нераўнапра́ўе, ‑я, н.

Адсутнасць раўнапраўя; валоданне неаднолькавымі з кім‑н. правамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкапакло́нства, ‑а, н.

Рабскае пакланенне перад кім‑, чым‑н.; паводзіны нізкапаклонніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнамы́сны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які ў думках неаднолькавы з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савінава́тасць, ‑і, ж.

Спец. Стан савінаватага; сумесная з кім‑н. вінаватасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суарэ́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Сумесная з кім‑н. арэнда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які сутыкаецца, мае сутыкненне з кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучле́н, ‑а, м.

Кніжн. Член адной з кім‑н. арганізацыі, таварыства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжэ́бнік, ‑а, м.

Уст. Які знаходзіцца ў цяжбе з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Блышы́ць ’малоць лухту; ілгаць, жартаваць’ (Нас.). Рус. дыял. (зах.) блыши́ть ’ілгаць, хлусіць’. Да блыха́, блаха́. Параўн. рус. блоши́ть ’кусаць, кусацца; рабіць прыкрасці’, блоши́ться ’імкнуцца атрымаць што-небудзь, выслужвацца перад кім-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ціка́віцца, ‑каўлюся, ‑кавішся, ‑кавіцца; незак., кім-чым.

1. Імкнуцца атрымаць звесткі аб кім‑, чым‑н., даведацца пра каго‑, што‑н. Цэнтральны штаб партызанскага руху вельмі цікавіўся справамі ў акупіраваным Мінску. Карпаў.

2. Разм. Захапляцца кім‑, чым‑н., імкнуцца да каго‑, чаго‑н. Цікавіцца тэатрам. □ Дзяўчатамі .. [Адам] не цікавіўся. Усе яны здаваліся яму на адзін твар. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)