аднаразо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца, або ўтвараецца адзін раз; аднакратны. Аднаразовая выплата.

2. Сапраўдны для выкарыстання толькі адзін раз. Аднаразовы пропуск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абанкру́ціцца, ‑ручуся, ‑руцішся, ‑руціцца; зак.

Зрабіцца неплацежаздольным даўжніком. Фірма, якой.. [Марцін] дастаўляў свіней, абанкруцілася. Карпюк. // перан. Пацярпець крах у ідэйных або маральных адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Спец. Насыпаць вал вакол або ўздоўж чаго‑н., каб засцерагчы што‑н. ад паводкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэцэнтраліза́цыя, ‑і, ж.

1. Сістэма кіравання, пры якой частка функцый цэнтральнай улады пераходзіць да мясцовых органаў самакіравання.

2. Адмена або аслабленне цэнтралізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпу́цце, ‑я, н.

Спец. Адлегласць, палоса паміж двума трамвайнымі або чыгуначнымі пуцямі. Па шпалах ісці было няёмка, і .. [Канстанцін Сцяпанавіч] скіраваў на міжпуцце. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́сіс, нескл., ж.

Назва замужняй жанчыны і форма звароту да яе ў Англіі і ў Амерыцы (звычайна ставіцца перад прозвішчам або імем).

[Англ. mistress.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́скус, ‑у, м.

Пахучае рэчыва жывёльнага або расліннага паходжання, якое выкарыстоўваецца ў парфумерыі і медыцыне. // Духі, у склад якіх уваходзіць гэта рэчыва.

[Лац. muscus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мухамо́р, ‑а, м.

Ядавіты грыб з чырвонай або жоўтай шапкай у белыя крапіны. Пад высокай старой вярбой разраслася пышная сям’я мухамораў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрэ́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нагрэць.

2. у знач. прым. Які нагрэўся, гарачы або цёплы. Нагрэтае паветра. Нагрэтая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павару́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Варушыцца злёгку або час ад часу. Тым часам то той, то другі паварушваўся на нарах, абуджаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)