Verbum

зацьме́нне, -я, н.

1. Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрывае другое нябеснае цела.

З.

Месяца.

Сонечнае з.

2. перан. Часовае замарачэнне галавы.

На яго найшло нейкае з.

эпі́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Выслоўе, якое змяшчаецца перад творам або перад асобным яго раздзелам, у якім аўтар раскрывае сваю задуму, ідэю твора ці яго часткі.

|| прым. эпіграфі́чны, -ая, -ае.

зану́дзіць, -іць; безас., зак., каго.

Пачаць нудзіць.

З самага ранку яго занудзіла.

калясардэ́чны, -ая, -ае (спец.).

Які знаходзіцца вакол сэрца, абкружае яго.

Калясардэчная сумка.

небездако́рны, -ая, -ае.

Які не пазбаўлены недахопаў.

Яго адносіны да працы небездакорныя.

духо́ўнасць, -і, ж.

Духоўная, маральная сутнасць чалавека (супрацьлегласць яго фізічнай, цялеснай сутнасці).

чых¹, -у, м.

Тое, што і чханне.

Раптам на яго напаў чых.

арфагра́фія, -і, ж.

1. Правілы напісання слоў і іх форм; правапіс.

2. Само такое правільнае напісанне, ступень яго засваення.

У яго а. кульгае (ён піша з памылкамі).

|| прым. арфаграфі́чны, -ая, -ае.

Арфаграфічная памылка.

сацыялі́зм, -у, м.

Грамадскі лад, які характарызуецца грамадскай уласнасцю на сродкі вытворчасці, адсутнасцю эксплуатацыі чалавека чалавекам і прынцыпам: ад кожнага па яго здольнасцях, кожнаму па яго працы.

Пабудова сацыялізму.

|| прым. сацыялісты́чны, -ая, -ае.

турбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., каго-што.

1. Парушаць чый-н. спакой, непакоіць каго-н., перашкаджаць каму-н.

На рабоце яго не турбавалі.

2. Хваляваць, трывожыць.

Яго турбавала незвычайная цішыня вакол.