связа́ть сов.

1. прям., перен. звяза́ць, мног. пазвя́зваць;

связа́ть концы́ верёвки звяза́ць (пазвя́зваць) канцы́ вяро́ўкі;

связа́ть кого́-л. обеща́нием звяза́ць каго́е́будзь абяца́ннем;

связа́ть одно́ явле́ние с други́м звяза́ць адну́ з’я́ву з друго́й;

связа́ть стропи́ла плотн. звяза́ць кро́квы;

2. (изготовить вязкой) звяза́ць, мног. пазвя́зваць, зрабі́ць, мног. парабі́ць;

связа́ть чуло́к звяза́ць (зрабі́ць) панчо́ху;

связа́ть (кого-л.) по рука́м и нога́м звяза́ць (каго-небудзь) па рука́х і нага́х;

связа́ть себе́ ру́ки звяза́ць сабе́ ру́кі;

он двух слов не мо́жет связа́ть ён двух слоў не мо́жа звяза́ць;

связа́ть концы́ с конца́ми звяза́ць канцы́ з канца́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набі́ць сов.

1. (вколотить в большом количестве) наби́ть;

н. цвіко́ў — наби́ть гвозде́й;

2. (сверху что-л. на что-л.) приби́ть, наби́ть;

н. пла́нку — приби́ть (наби́ть) пла́нку;

3. (разбить много чего-л.) наби́ть, наколоти́ть;

н. шкла — наби́ть (наколоти́ть) стекла́;

4. (надеть обруч) наби́ть, наколоти́ть;

5. (набить на ручку) насади́ть;

н. сяке́ру на тапары́шча — насади́ть топо́р на топори́ще;

6. (нанести побои) поби́ть, изби́ть, отколоти́ть;

7. (убить в каком-л. количестве) наби́ть;

н. ка́чак — наби́ть у́ток;

8. (ружьё) заряди́ть;

9. наби́ть;

н. рысу́нак (узо́р) — наби́ть рису́нок (узо́р);

10. (вызвать болезненное явление) наби́ть; намя́ть; (утомить — ещё) натруди́ть;

н. гуз — наби́ть ши́шку;

н. ка́рак — наби́ть (намя́ть) хо́лку;

11. обл. (заполнить внутренность чего-л.) напиха́ть, наби́ть;

н. сянні́к сало́май — напиха́ть (наби́ть) сенни́к соло́мой;

12. (нанести, прибить ветром, волной) наби́ть;

і́ла сне́губезл. наби́ло сне́гу;

н. кішэ́нь — наби́ть карма́н;

н. руку́ — наби́ть ру́ку;

н. цану́ — наби́ть це́ну;

н. сабе́ цану́ — наби́ть себе́ це́ну;

бітко́м н. — битко́м наби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)