Verbum

баяві́к², баевіка́, мн. баевікі́, баевіко́ў, м.

Член узброенай групоўкі, што ўваходзіць у тэрарыстычную арганізацыю.

агра́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Буйны землеўладальнік (кніжн.).

2. Член аграрнай партыі.

нефарма́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Член нефармальнай, афіцыйна не зацверджанай арганізацыі, групы.

гла́сны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: член гарадской думы, гарадскі дэпутат.

масо́н, -а, мн. -ы, -наў, м.

Паслядоўнік масонства, член масонскай ложы.

|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.

дада́ны, -ая, -ае.

У выразах:

а) даданы сказ — частка складаназалежнага сказа, сінтаксічна падпарадкаваная галоўнаму сказу і звязаная з ім пры дапамозе злучніка або злучальнага слова;

б) даданы член сказа — член сказа, які паясняе і дапаўняе які-н. з галоўных членаў сказа.

канфедэра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік, член канфедэрацыі (у 1 і 2 знач.).

нарадаво́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (гіст.).

Член тайнай палітычнай арганізацыі «Народная воля».

|| прым. нарадаво́льскі, -ая, -ае.