ліхама́нка, -і, ДМ -нцы, ж.
1. Хваравіты стан, які суправаджаецца гарачкай і дрыготкай.
Трэсціся як у ліхаманцы.
2. перан. Узбуджаны, трывожны стан, празмерна паспешлівая дзейнасць.
Біржавая л.
3. разм. Трасца (малярыя).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
састарэ́лы, -ая, -ае.
1. Які стаў стары.
С., хваравіты чалавек.
Дом для састарэлых (наз.).
2. перан. Які перастаў быць сучасным; устарэлы.
С. метад.
Састарэлае адзенне (нямоднае).
|| наз. састарэ́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самна́мбул, ‑а, м. і самна́мбула, ‑ы, м. і ж.
1. Хваравіты на самнамбулізм; лунацік.
2. Тое, што і празорца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недарэ́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -рэ́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -рэ́к і -аў (разм.).
1. Някемлівы, няўмелы, адсталы чалавек.
2. Тое, што і няўклюда.
3. Слабы, хваравіты чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
немагу́шчы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Слабы, хваравіты. [Стары:] — Немагушчы я, таварыш доктар,.. хачу прасіць у вас, каб, значыцца, на лёгкую работу паставілі. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галавакружэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Хваравіты стан, пры якім страчваецца пачуццё раўнавагі і чалавеку здаецца, што ўсе прадметы вакол яго кружацца, хістаюцца.
Г. ад малакроўя.
Г. ад поспехаў (перан.: празмернае захапленне сваімі поспехамі, зазнайства ад поспехаў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
малакро́ўе, ‑я, н.
Хваравіты стан, які характарызуецца памяншэннем колькасці крыві або якасным змяненнем яе саставу (памяншэннем колькасці чырвоных крывяных цельцаў і гемаглабіну); анемія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сча́хлы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які стаў чахлым, змарнелым (аб раслінах).
2. Схуднелы; хваравіты, слабы. Счахлы твар не выказваў жыцця. // перан. Згаслы. Счахлае вуголле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўтры́зненне, ‑я, н.
Хваравіты, ліхаманкавы стан, блізкі да трызнення. Іван Пракопавіч чуе знаёмыя галасы ў пярэдняй, потым над сабой, але не можа вырвацца з паўтрызнення. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зача́хлы, ‑ая, ‑ае.
Змарнелы, хваравіты. Зачахлы чалавек. // Які зачах, слаба расце; завялы. Тут, сярод абымшэлых каржакаватых сосен, пахіленых і зачахлых на гэтай выспе, вісела цішыня. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)