змеяві́к, змеевіка́, мн. змеевікі́, змеевіко́ў, м.

1. Спіралепадобная трубка ў цеплаабменных апаратах.

2. Горная парода зялёнага колеру з рознымі адценнямі.

Высакародны з.

|| прым. змеевіко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тру́бачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. трубка.

2. Кандытарскі выраб у форме полага конуса, напоўненага крэмам.

Т. з крэмам.

Пірожнае-т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вало́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і капілярны. Валосная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клісці́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клісціру. Клісцірная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́лька​II (трубка для курения) обл. лю́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыстанцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ажыццяўляецца з пэўнай адлегласці; які дзейнічае на пэўнай адлегласці. Дыстанцыйнае кіраванне.

2. Які мае адносіны да дыстанцыі (у 2 знач.). Дыстанцыйны дзяжурны майстар.

•••

Дыстанцыйная трубка гл. трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́льза, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Металічная закрытая трубка для кідальнага зараду і сродкаў запальвання.

2. Папяровая трубачка, якую набіваюць тытунём пры вырабе папярос.

|| прым. гі́льзавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змеепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

З выгляду падобны на змяю. Змеепадобная трубка. Змеепадобнае цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капіляра, з’яўляецца капілярам. Капілярная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэспіра́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэспіратара і рэспірацыі. Рэспіратарная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)